30 april 1986. Het Vondelpark op Koniginnedag. Al vanaf het moment, dat we nieuwe Amstelbrug overstaken en op de Ceintuurbaan terecht kwamen, gegrepen door het schouwspel dat Amsterdam als vrijmarkt biedt: op de trottoirs een aaneenschakeling van kinderen, jong en oud, die nieuwe of tweedehands handelswaar aanbieden, alsmede de vele mogelijkheden van eten en drinken.
Met Arthur naast mij op zijn eigen fiets, en aan mijn stuur hangend de plastic tasjes met daarin de door Barbara geschilderde lucifersdoosjes die Arthur verkopen wil, op zoek naar Christel en Anna die gisteren inkopen deden om vandaag pannekoeken te gaan bakken en verkopen. Na lang zoeken gevonden aan de ingang van het Vondelpark, het Leidsebosje, één speelterrein van allerlei soorten verkopers - nu zittend naast Johan Thomas en enkele van zijn kompanen op de gitaar. The Italics met een B.B. King-nummer. Groepszang: 'Waarom denk je dat ik huil?' waarbij ik een traantje pleng. Twee mimosa. Twee keer uit de band: het nieuws dat aan Boudewijn Büch's interview voorafging, en dat hij mij - even de koptelefoon van zijn oren lichten - toediende: duizend doden in Kiev. In de speeltuin van het Melkhuis iemand de NRC lezend de voorpagina bijna geheel ingenomen door het nieuws dat 182 ton uranium in brand staat. Middagje kwinkslagen, leve de vrijmarkt, leve de koningin, leve de president, leve wat er dan ook nu aan de hand is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten