Voorzien van drie liter water en wat druivensuiker richting top, tegen een gemiddelde snelheid van 8 km/u. Ik merkte echter direct dat je de Mont Ventoux niet oprijdt zonder deftige voorbereiding en het bleek al snel nodig nu en dan een korte herstelpauze in te lassen.
Na een zestal kilometer kreeg ik le chalet Liotard in het vizier en ik kon mij niet bedwingen er een steak met frieten te gaan nuttigen; de croissants waren immers allang opgebruikt. Na 45 minuten met een volle maag - ook al niet ideaal maar het had toch deugd gedaan - terug op weg voor de laatste zes kilometer.
Over dit gedeelte kunnen we kort zijn: afzien, afzien en afzien. Op drie kilometer van de top ben ik tegen de grond gegaan, wat niet verwonderlijk is bij een eenwieler als men de voeten vastklikt. Eén moment van onoplettendheid en weg evenwicht. Het losklikken van de trappers is enkel de eerste kilometers een optie, wanneer men er nog fris genoeg voor is.
Aangekomen op de top was de voldoening enorm, ook al was dit maar een gedeeltelijke klim.
Lode De Paepe beklom in 2001 en 2002 op een eenwieler de Mont Ventoux. Hij doet daarvan verslag in De kale berg. Op en over de Mont Ventoux.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten