Zaterdag 16 juni 1962
Ze hebben de hele dag in de bridgekamer gezeten met De grote stilte en ieder praktisch probleem daarin besproken.
Avond, tv-show van Åke Falck. Alles draait om Monica Zetterlund.
Na de tv rijdt de hele troep naar Finnbacka. Wat een contrasten! Toen was het november en mistig; nu is het de hele nacht licht. En in Marta Lundbergs schoollokaal wordt gelachen en pret gemaakt bij trekharmonika's! Het is nu weer dorpshuis, er wordt zoals elke zaterdag gedanst, jongelui zitten in auto's op het erf te fluisteren. De hele zomernacht lang, die Zweedse nacht, waarin alles betoverd lijkt.
Op weg naar Finnbacka hebben Ingmar en Sven het erover hoe ongelooflijk nuttig het geweest is dat ze vandaag het scenario doorgenomen hebben. Ze hebben er een begin mee gemaakt in De avondmaalsgasten - maar niet de tijd gehad om elk probleem te bespreken.
— Dat was te merken toen we aan de brief toekwamen, zegt Ingmar.
— Waarom juist die brief?
— Ingmar bedoelt het stukje dat in de brief ingelast is, legt Sven uit. Als Ingrid met veldbloemen in haar handen staat en bij het altaar neerknielt om te bidden. We hadden het er nooit over gehad hoe we het daar met de belichting zouden doen.
En daardoor kwam het juist die dag tot een conflict tussen Ingmar en Sven in de studio.
Maar in de auto naar Finnbacka gaat IB plotseling na wat hij allemaal fout gedaan heeft in De avondmaalsgasten.
Wat niet uit de verf gekomen is, weet je wat dat is? Dat Tomas, toen zijn vrouw stierf, het gevoel had dat God hem sloeg. Dat hij dat zo sterk beleefde - het is me niet gelukt dat gestalte te geven.
— Waar had je dat nu ergens in de film kunnen tonen?
— Als Tomas naar de foto's van zijn vrouw kijkt die hij in zijn portefeuille heeft. Ik heb erover gedacht het er naderhand nog bij te schrijven. Of het eventueel in het begin in de dienst te voegen. Tijdens het zingen. Maar dat zou het strakke karakter van de film doorbroken hebben.
Zucht.
— Dat gaat dus niet.
Gedane zaken nemen geen keer; en alles wat er van dat motief nog te vinden is, staat in de linkerkolom van het scenario: Zijn vrouw is dood, maar Tomas is in Gods hand, alle twijfel verstomt en de onzekerheid lost op in een triomfantelijke kreet: 'God heeft mij geslagen!'
Vilgot Sjöman (1924-2006) was een Zweedse schrijver en regisseur. In 1963 was hij assistent van Ingmar Bergman bij de opnames van diens film De avondmaalsgasten. Van die periode hield hij een dagboek bij dat is gepubliceerd als L136. Dagboek met Ingmar Bergman.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten