Heden één maand geleden dat Vader [Hendrik Colijn] in 't graf is gelegd. Dat dit en verder alles mij veel te denken geeft, zullem jullie als je verneemt hoe spoedig en onvoorbereid Vader van mij wegging, begrijpen. Het is nog zoo onbegrijpelijk dat Vader weg is voor altijd.
Vroeger ben ik ook veel alleen geweest, maar er was uitzicht hem weer te zien. En bij 't zien was 't leed vergeten. Maar nu? Wij zijn hier ruim 2 1/2 jaar tezamen geweest, leefden alleen voor en met elkander en hoopten samen na een korte tijd naar Holland te kunnen gaan. Vader hoopte dat God hem daar nog een taak te vervullen zou geven. Maar helaas! het heeft niet zoo mogen zijn. Waarom? Dat mogen wij niet vragen. Zijn wil geschiede! Wij moeten in Zijn wil berusten, hoe moeilijk het soms is.
O, die eenzaamheid en al mijn denken aan jullie en familie en vrienden en ons dierbaar Vaderland, waarvan ik niks hoor.
Helena Colijn-Groenenberg (1867-1947) was de vrouw van de Nederlandse politicus Hendrik Colijn. In de oorlogsjaren, tijdens een gedwongen verblijf in Thüringen in Duitsland, hield ze een dagboek bij dat is verschenen als Dagboek van mevrouw Colijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten