Alec Guinness -- 18 oktober 1995

Vanochtend kregen we een aangename rondleiding van mevrouw Bladget door het Globe Theatre, dat nog steeds in de steigers staat. Er moet nog veel gebeuren, maar het resultaat mag er toch al zijn. Als je nagaat hoeveel de Shakespeare-kenners er over geruzied hebben, is het sowieso een wonder dat het van de grond is gekomen. Het staat op een prachtige plek, zo dicht bij de rivier en met St Paul's Cathedral op de achtergrond. Ik hoop alleen dat de toneelspelers, straks in de brandende zomerzon, niet worden weggebulderd door de luidsprekers van de rondvaartboten: 'En daar zien we Shakespeare's Globe, zijn Houten O, die op 29 juni 1613, tijdens een voorstelling van Henry VIII in vlammen opging.' Tegen de tijd dat die zin is uitgesproken, is de boot alweer onder de brug verdwenen en doemt de volgende op. Met dezelfde tekst. En boven je dreunen de vliegtuigen, op weg naar Heathrow. Ik wens de acteurs veel geluk, maar ik zou niet graag in hun cothurnen staan. De akoestiek wordt het grote probleem. Hoe moet een acteur hier zijn tekst brengen - trippingly on the tongue, zoals Shakespeare voorschrijft?
Ik vraag me af of ze voor A Winter's Tale een echte beer leenden van de naburige berebijt, om Antigonus achterna te zitten tegen het einde van de derde akte: 'Exit, achtervolgd door beer' - de favoriete regieaanwijzing van iedere acteur.
Het theater oogt groter dan ik had gedacht. En wat de deskundigen ook zeggen, de speelvloer lijkt mij een halve meter te hoog. Het is goed als toneelspelers neerkijken op het publiek, maar het lijkt me niet nodig dat de parterre z'n nek verrekt. Een bemoedigend feit waarvan ik tijdens de rondleiding hoorde: het pleisterwerk is vermengd met geitenhaar. In veel van onze goeie ouwe provincietheaters zit paardenhaar onder het verguldsel. En dat - is me ooit verteld - geeft precies de goede resonantie voor de menselijke stem.
Ga midden in de halve cirkel van het theater in Epidaurus staan, zoals ik een jaar of twintig geleden deed, zeg een Shakespearc-tekst op conversatietoon, en je weet dat je stem tot de achterste rijen reikt. Ondanks al onze techniek zijn we niets vergeleken met de oude Grieken. Ik weet niet meer hoeveel zitplaatsen Epidaurus heeft; 12 duizend misschien - in elk geval meer dan het National, Chichester en Barbican bij elkaar.


Alec Guinness (1914-2000) was een Britse acteur. In 95-96 hield hij anderhalf jaar een dagboek bij dat is gepubliceerd onder de titel My name escapes me.