10 Februari
- We hadden gisteren een emotievolle dag. Van alle kanten kwamen de wildste geruchten over ophalen van jonge mannen, niet alleen studenten, maar alle jonge mannen tusschen 18 en 25 jaar. De geruchten bleken ook werkelijk waar te zijn. In Amsterdam, Arnhem en Zutphen werden eenvoudig de Middelbare scholen bestormd en de jongens meegenomen. Gelukkig waren wij nog in de gelegenheid Paul, die op het Lyceum in Zutphen is en Rob, die op de Koloniale landbouwschool werkt in Deventer, te waarschuwen. Beiden zijn nog naar huis kunnen komen en moeten nu, evenals alle andere jongens hier in het land, onderduiken.
Vannacht zijn overal jongens van hun bed geligt en weggevoerd. Men zegt naar een werkkamp in Duitschland. Wij hebben hier nu Adri, Rudi, Dolf van Straten, Paul en Rob in huis. Rudi is gisterenavond dadelijk weggegaan en werkt in een overal en klompen bij boer Lantink als knecht, Rob dito, zoo bij Jansen, Adri en Paul zijn nog thuis, maar zullen vannacht ergens anders slapen. Gisteravond waren allen dus nog hier, maar we namen wel degelijk onze maatregelen. Op de ingebouwde verstopplaats op zolder kunnen zij goed verstopt worden. We hadden afgesproken, dat mocht er vannacht gebeld worden en de Grüne Polizei of de W.A. mannen zouden komen, dan zou Chris dralend opendoen en die lui aan de praat houden. Ik zou direct de jongens waarschuwen, die met hun kleeren onder de arm naar boven zouden vluchten. Dolf, die het minste gevaar loopt, zou hen in hun gevangenis van buiten insluiten. Ondertusschen zouden Liesbeth en ik direct de drie bedden recht leggen en verder weer in bed gaan. - 't Was vannacht echter heel rustig. - Wel ging opeens de telefoon en meteen was ik op mijn ‘qui vive’. 't Was echter een patient. We leven nu van de eene dag op de ander en wachten af de dingen die komen zullen. Gelukkig is er bij geen van allen een spoor van agitatie.
Steeds goede berichten uit Rusland. Koersk is ook gevallen!
* Dagboekfragmenten 1940-1945
Geen opmerkingen:
Een reactie posten