dinsdag 28 februari 2006Dinsdag, bij het wakker worden denkt mijn hoofd dus Den Haag, maar mijn lichaam blijft liggen want het is reces. Geen Den Haag. Tijd voor de kranten maar daar staat niks in. Alle meningen zijn in twee weken opgemaakt aan de cartoonrellen. Het wordt een suffe dag met veel suffe klusjes die toch moeten.
Kan ik ondertussen met mijn nieuwe aanwinst spelen. Kind, die mijn digitale ontwikkeling nauwlettend volgt en op passende tijden van nieuwe impulsen voorziet – nadat ik de eerste computer die hij op mijn bureau had gezet de eerste twee jaar niet had aangeraakt, eng ding – heeft mij een i-Pod cadeau gedaan. Niet om hier reclame te maken, maar tsjonge! Hoeveel muziek je niet in dat kleine dingetje kan proppen! En dan klinkt het door die oortjes ook nog naar muziek en niet naar blik!
Heel erg fijn voor mij want ik ben een veelvraat wat betreft muziek, alles tussen Bach en Hazes, klassiek graag kamer en niet te veel hoempa, de cellosonates vervelen nooit, veel wereld, tango en fado en Fairouz, veel soundtracks, we moeten naar Brokeback Mountain alleen al voor de muziek, veel oude pop die maar niet ouderwets wil worden en nog lang niet is vervangen door wat nieuws wat mij betreft, nog een beetje jazz als die niet te roergebakken is, oude Chet Baker, ach, My funny valentine met zo´n krakerige stem, religieuze muziek, alle Franse chansons van vroeger en Brel, de minst kitschige kant van New Age omdat ik er zo lekker rustig van word, moderne muziek als die nog een beetje melodieus is, zoals Canto Ostinato waarvan je in trance raakt, niet te plaatsen muziek als van Ernst Reijziger – alleen house of hoe dat nu heet, dat ritmische gestamp, is me te recht op en neer. Die hoef ik niet. Verder hoef ik alles. En dat gaat allemaal in dat kleine dingetje. Toveren!
Ik moet dringend even spelen.
* Dagboek
* Anja Meulenbelt (1945)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten