Zondag 28 juni '42 ± half 11 's avonds • Mijn wens om van Nico te dromen is vervuld: Donderdagnacht droomde ik, dat hij uit St. Michielsgestel was ontsnapt en afscheid van me kwam nemen voor hij naar Rusland zou uitwijken. Ik moest lachen bij het idee, dat Nico met zijn neiging tot het conservatisme in een land als Rusland verzeild zou raken, maar ondanks dat was ik erg verliefd, wat zich uitte in een zekere bereidwillige tegemoetkomendheid toen hij me in zijn armen nam en me op mijn mond zoende. Ik onderging de zoen met het gevoel: 'Zie je wel, het is helemaal niet zo erg', en ik slaagde er zelfs in mijn afkeer te overwinnen voor het geval als hij eventueel zijn tong tussen mijn lippen zou steken (een gebaar waaraan ik met steeds meer tegenzin en schaamte heb teruggedacht, niet in het minst om mijn eigen willoosheid in dit opzicht, die ziet op instemming tenslotte) en voelde me bijzonder toegevingsgezind, wat niet wegnam, dat ik blij was, toen hij het niet deed. Deze droom is wel typerend voor mijn instelling t.o.v. hem. Erg bemoedigend is het niet. Maar wie weet hoe zalig ik het zal vinden om weer door hem te worden gezoend, misschien is die hele afkeer niets anders dan te laat besefte schaamte en ongewoonte. Sinds gisteren geniet ik van mijn vacantie, het is heerlijk. Maar als het langer dan 2 gesplitste weken zou duren, zou het oude gevoel van doelloosheid de overhand krijgen. Dat ligt trouwens altijd op de loer, maar als ik minder te doen heb en meer tijd om na te denken krijgt het eerder de kans me te overvallen. Het is mijn grootste vijand omdat ik er zo machteloos tegenover sta. Op sommige momenten denk ik dat het leven eigenlijk niets is dan een langzaam, zinloos en attractieloos voortrollen naar het einde, en dat illusies en verwachtingen met geen ander doel ontstaan dan om de baan wat minder eentonig te doen lijken. Maar op andere momenten voel ik me gelukkig met mezelf en mijn bestaan en ben ik dankbaar voor alles en niets. Een ding staat vast: ik zou met niemand ter wereld willen ruilen. Als ik niet tevreden ben met wat ik ben en heb, betekent het nooit, dat ik een ander lot of zelfs een andere persoonlijkheid verkies. [...]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten