11 juni 1942
De Duitsers maken via de radio bekend dat ze, aangezien de inwoners van een Tsjechisch dorp genaamd Ladice (ongeveer 1200 inwoners) schuldig waren aan het verbergen van de moordenaars van Heydrich, alle mannen in het dorp hebben doodgeschoten, alle vrouwen naar concentratiekampen hebben gestuurd, alle kinderen voor ‘heropvoeding’ hebben weggezonden, het hele dorp met de grond gelijk hebben gemaakt en een nieuwe naam hebben gegeven. Ik bewaar een afschrift van de bekendmaking, zoals opgenomen in het afluisterverslag van de BBC. [...]
Het verbaast me niet echt dat mensen zulke dingen doen, zelfs niet dat ze bekendmaken dat ze die doen. Wat echter wel indruk op me maakt, is dat de reactie van andere mensen op dit soort gebeurtenissen enkel en alleen door de politieke mode van dat moment wordt bepaald. Zodoende geloofden de rozeroden voor de oorlog elk horrorverhaal dat uit Duitsland of China kwam. Nu geloven de rozeroden niet langer in Duitse of Chinese gruweldaden en doen ze alle horrorverhalen automatisch af als ‘propaganda’. Nog even of je wordt belachelijk gemaakt als je suggereert dat het verhaal van Lidice weleens waar zou kunnen zijn. En toch, de feiten zijn er, bekendgemaakt door de Duitsers zelf en opgenomen op grammofoonplaten die ongetwijfeld nog steeds beschikbaar zijn. Vergelijk de lange lijst met gruweldaden sinds 1914 [Duitse wreedheden in België, Bolsjewistische wreedheden, Turkse wreedheden, Britse wreedheden in India, Amerikaanse wreedheden in Nicaragua, naziwreedheden. Italiaanse wreedheden in Abessinié en Cyrenaica, rode en witte wreedheden in Spanje, Japanse wreedheden in China...] die in alle gevallen naar gelang de politieke voorkeur al of niet werden geloofd, terwijl men helemaal niet geïnteresseerd was in de feiten en men maar al te graag bereid bleek om de eigen overtuigingen te veranderen zodra de politieke situatie verandert.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten