• portret: Bep Rietveld
20 november 1978
Het meest merkwaardige was datje het na zon minuut of twintig al niet vreemd meer vond het glas onder je wijsvinger te voelen bewegen. De volgende middag, op de vergadering van de Raad voor de Kunst, zei vice-voorzitter Andreas Burnier tegen me: 'Denkt u er ook zo over... mevrouw Ferguson?' Ik geloof dat ik bloosde van verlegenheid, 'ik zat inderdaad aan wat anders te denken,' zei ik. Ik was bezig geweest me weer te verdiepen in dat vreemde gevoel: je legt, samen met anderen, een vinger op de bodem van een glas dat omgekeerd op een gladgewreven tafel staat, en het begint te schuiven, soms heel langzaam, aanvankelijk werkelijk bijna onmerkbaar zodat je tegen jezelf zegt: verbeeld ik het me? Dan wordt het duidelijker, soms schuift het met een vaartje een eindje verder. Het houdt altijd op wanneer het aangekomen is bij een papiertje waarop of een woord staat geschreven, of een letter.
De geest manifesteerde zich wel, maar had weinig bijzonders te melden, zelfs samenhang was ver te zoeken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten