Zaterdag 20 oktober. Rousseau wekt een bezieling bij me waarvan ik dacht dat de arme, depressieve Boswell er niet meer toe in staat was. In dat enthousiasme zwelt mijn hart op en zoekt naar iets of iemand om van te houden. Zélide [Belle van Zuylen] ligt me na aan het hart. Voor mijn geestesoog presenteert ze zich op haar allervoordeligst: ik zie een dochter uit de hoogste adel van Holland. Ik zie een buitenlandse dame met talent, kennis en geld. Ik zie de lieftallige metgezellin van mijn winter in Utrecht, die een lieftallige levensgezellin zou kunnen worden. Maar dan herinner ik me weer dat ze metafysica en wiskunde studeert; dat ze neerkijkt op de dingen van alledag, die de optelsom van aards geluk vormen; dat haar fantasie zo sterk is dat op haar gedrag niet gebouwd kan worden; en dat haar gestel van nature zwak is, waar een ongewone opvoeding bovendien geen goed aan heeft gedaan. Dan deinst mijn hart terug voor zo n band en blijft ineengekrompen achter. Dat geeft me een onbehaaglijk gevoel. Mijn fantasie is zo vriendelijk mijn hart te hulp te komen en wekt er prettige beelden in op van teder geluk met een Spaanse of Engelse dame. ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten