Vertaling onderaan
22. Dezember 1986
Puh, dieses Weihnachtsgetue! Warum mag ich Weihnachten bloß nicht? Entweder positiv, ich mag das gekünstelte Gefühl dabei nicht, das Verkennen des wahren Sinns des Weihnachtsfests oder negativ, ich habe Angst vor den Familiengefühlen oder überhaupt den Gefühlen, die dabei "hochkommen".
Ich hoffe doch das Positive! Doch ich weiß es nicht.
Jetzt ist es im Altersheim schon so weit, dass ich ein Mädchen einlerne. Sie ist 17, heißt Andrea, Dauerwelle, die liebsten braunen Augen, die ich je gesehen hab, keinen Hauptschulabschluss und lebt mit ihrem Freund zusammen. Sie ist süß und nett und nicht so verprollt, wie ich es denken würde, wenn ich nur die vorhergegangenen Kurzinformationen vernehmen würde - Ich weiß, ich bin von Vorteilen (Freudscher Verschreiber) belastet!. Es ist ganz gut, einen Tag guckt sie mir zu und zwei Tage steh ich dann daneben und pass auf, dass sie alles richtig macht!
Maren hab ich schon lange nicht mehr gesehen und auch nicht gesprochen. Sie ist ständig auf Feten mit Christine und ihrem neuen Freund Xaver. Xaver kenn ich sogar, er ist klein und dünn, um nicht zu sagen: schmächtig. Er ist 20, Abiturient, macht gerade seinen Verweigerungsdienst (Pluspunkte!!!) und hat ein Auto (Pluspunkte!!!). Sein Gesicht sieht schön aus.
Wolfgang Radke aus meiner Schule mag ich wirklich, er hat tolle Ansichten und wir denken oft in derselben Richtung. Es ist mir peinlich, dass ich in den beiden LK-Arbeiten so schlecht abgeschnitten hab. Wolfgang ist total gut.
Warum ist er nur so hässlich? So derbe hässlich? Zuerst dachte ich noch, er hätte eine gute Figur, aber er hat ein Hohlkreuz und einen Entenarsch. Unreine Haut, hässliche Zähne, die Lippen immer spröde, schiefe Augen und (da stark kurzsichtig) eine dicke Brille. Seine Hände gehen noch. Mehr kann fast gar nicht sein. Und das kann ich nicht, ich muss auch das Aussehen mögen, lieben. Ich fänd's witzig, wenn er mich auch hässlich findet.
Ongecorrigeerde vertaling door ChatGPT
22 december 1986
Pff, dat hele kerstgedoe! Waarom mag ik Kerstmis toch niet? Ofwel positief: ik houd niet van het gekunstelde gevoel dat ermee gepaard gaat, van het miskennen van de ware betekenis van het kerstfeest. Ofwel negatief: ik ben bang voor de familiegevoelens, of überhaupt voor de gevoelens die dan “naar boven komen”.
Ik hoop toch het positieve! Maar ik weet het niet.
In het bejaardentehuis is het inmiddels zover dat ik een meisje inwerk. Ze is 17, heet Andrea, heeft een permanentje, de liefste bruine ogen die ik ooit heb gezien, geen diploma van de Hauptschule en woont samen met haar vriend. Ze is lief en aardig en helemaal niet zo verknipt als ik zou denken als ik alleen de voorafgaande korte informatie zou horen — ik weet het, ik ben belast met voordelen (Freudiaanse verspreking)!. Het is eigenlijk heel goed geregeld: één dag kijkt ze met me mee en twee dagen sta ik er dan naast en let ik erop dat ze alles goed doet!
Maren heb ik al lange tijd niet meer gezien en ook niet gesproken. Ze is voortdurend op feestjes met Christine en haar nieuwe vriend Xaver. Xaver ken ik zelfs; hij is klein en dun, om niet te zeggen: tenger. Hij is 20, doet eindexamen (Abitur), vervult op dit moment zijn dienstweigeraarsdienst (pluspunten!!!) en heeft een auto (pluspunten!!!). Zijn gezicht ziet er mooi uit.
Wolfgang Radke van mijn school mag ik echt; hij heeft geweldige opvattingen en we denken vaak in dezelfde richting. Ik schaam me ervoor dat ik het in de twee LK-werkstukken zo slecht heb gedaan. Wolfgang is ontzettend goed.
Waarom is hij toch zo lelijk? Zo grof lelijk? Eerst dacht ik nog dat hij een goed figuur had, maar hij heeft een holle rug en een eendenkont. Onzuivere huid, lelijke tanden, zijn lippen altijd schraal, scheve ogen en (omdat hij sterk bijziend is) een dikke bril. Zijn handen gaan nog. Veel meer kan er eigenlijk bijna niet zijn. En dat kan ik niet — ik moet ook het uiterlijk mooi vinden, liefhebben. Ik zou het grappig vinden als hij mij ook lelijk vindt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten