Ernest Shackleton • 25 december 1915

• In August 1914 Ernest Shackleton (1874-1922) and a crew of twenty seven set sail for the Antarctic in an attempt to cross the continent on foot. Disaster struck when his ship, the Endurance, was trapped fast in the pack ice, just eighty five miles from their destination. The ship was crushed like matchwood by the pressure, leaving the crew stranded on an ice floe. With three life boats and provisions salvaged from the sinking ship, Shackleton led the men to safety. The ordeal lasted 20 months. Shackleton kept a diary during the months spent marooned on the ice.

In Zuid (vertaald door Inge Kok) doet hij verslag van zijn reis 

Die avond gingen we om zeven uur naar bed en de volgende dag, de 25ste en de derde dag van onze mars, werd er om één uur 's nachts een ontbijt van sleerantsoenen uitgedeeld. Om twee uur waren we weer onderweg. We wensten elkaar gelukkig kerstfeest en  onze gedachten waren bij de mensen thuis. We vroegen ons die dag ook af, toen we ons aan ons 'middagmaal' van oude, dunne plaatkoek en een mok slappe chocolademelk zetten, wat ze thuis aten.

Iedereen was heel opgewekt. We werden allemaal opgefleurd door het vooruitzicht dat er een eind zou komen aan de sleur van het leven op de schol. Iemand schreef in zijn dagboek: "Het is een hard, ruig en vrolijk bestaan, dat marcheren en kamperen; we wassen noch onszelf, noch de vaat, en we kleden ons niet uit of om. We krijgen in elk geval te eten, altijd doortrokken van spekrook, slapen bijna op de kale sneeuw en werken zo hard als het menselijk lichaam bij een minimum aan voedsel maar kan."

Met uitzondering van één pauze, 's morgens om zes uur, marcheerden we verder tot halftwaalf. Na een late maaltijd van robbenbiefstuk en thee kropen we in onze slaapzakken. Het oppervlak was nu nogal slecht. Door de hoge temperaturen overdag waren de bovenste sneeuwlagen heel zacht en de dunne korst die 's nachts ontstond, was niet dik genoeg om een mens te houden. Daardoor zakten we bij elke stap tot boven onze kuiten in de zachte, natte sneeuw. Soms stapte iemand S ten gat in het ijs dat verborgen lag onder een laag sneeuw, en dan werd hij er door een ruk aan zijn tuig weer uit getrokken. De zon was erg heet en velen hadden gebarsten lippen.

Er werden op deze dag twee robben gedood. Wild en McIlroy, die ze gingen ophalen, beleefden een tamelijk spannende tijd op wat zeer los zacht ijs, terwijl drie orka's in een geul een paar meter verderop hun lelijke koppen boven water staken alsof ze zich op een feestmaal verheugden.