mei 1928
Dat was mijn begin.
Maar het heden wordt niet uitgedrukt door een datum. Wie heeft ooit geprobeerd zich er 's avonds toe te zetten zijn eigen dag te beschrijven? Wanneer het geen dag van oorlog is of een dag die het verdient de bekroning te zijn van vele andere (en wat zijn die zeldzaam) heb je geen idee waar je moet beginnen. Een enkele klank is nooit een melodie. Vandaag ben ik uitgegaan, weer thuis gekomen, ik had honger en stilde die, na het middageten genoot ik een rustige slaap zonder dromen. Ik zag mijn zoon, die schilder is en net als gisteren schildert, mijn dochter, weduwe, die me besprengde met haar tranen, mijn vrouw, kalm als vijfendertig jaar geleden, maar nu in beslag genomen door al haar beesten, Musetta en de andere, en niet meer alleen door mij. Een dag bestaat uit een heleboel fragmenten. Als dit het heden niet hoeft te zijn, verlaat ik het. Ik weet niet hoe ik er greep op moet krijgen. Wat voor zin zou het hebben als ik registreerde: Vandaag kwam mijn vrouw, voordat ze wegging, naar me toe om me haar wang aan te bieden voor een kus. En ik kuste die wang terwijl ik dacht: 'Sinds ik mijn vrouw niet meer bedrieg weet ik ook niet meer hoe ik haar moet kussen.'
Belangijk is [manuscript breekt af]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten