De 9e [januari 1792] De dames Mossel hebben zich laten inenten; angst neemt heel wat bedenkingen weg. Ik ben blij dat ze dat besluit genomen hebben. Het zou jammer zijn als hun leuke uiterlijk werd verminkt, en de pokken richten veel onheil aan in Rotterdam. Klaarblijkelijk uit lust tot tegenspraak, was hun vader het niet helemaal eens met het besluit van de oudste. Hij vindt datje met 25 jaar te oud bent om de operatie te riskeren. Tenminste, zo dacht hij erover op Nieuwjaarsdag toen hij ons de gebruikelijke complimenten is komen maken, en heel ernstig, heel verstandig zou ik zelfs zeggen, praten over de preek van die morgen. Die man is een vreemd geval.
Deze dagen heb ik mijn longen vermoeid door een tamelijk dwaze roman voor te lezen, die ons, ondanks zijn naargeestige toon, soms toch heeft doen lachen, en me verder bijna in slaap deed vallen. Het is een slechte imitatie van Werther. De schrijver is er zeer tevreden over, hij denkt dat men zijn Werther-achtige boek minstens twee keer zal lezen. Ik vind zijn ijdelheid heel grappig, hij steekt het niet onder stoelen of banken, die man. Jammer genoeg voor hem of voor ons heb ik niet het geduld om het uit te lezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten