Donderdag
's Middags weer naar de Baba-montage met zijn ijzersterke tekst: “I Iove you more than you can ever love yourself.” Ik probeer te telefoneren met mijn Amerikaanse uitgever van de tape, maar kom in een callcenter terecht met eindeloze verwijzingen naar knoppen die moeten worden ingedrukt. Ik haat deze contactgestoorde communicatie en hang meteen weer op. Een van de leveranciers van callsystemen in Nederland behoort tot mijn beste vrienden en ik heb hem al gewaarschuwd dat ik alle enquêteurs en telefonische verkopers doorverwijs naar zijn privénummer.
's Avonds een redactievergadering voor het boek van de Nederlandse ingenieurs in Japan met de vier auteurs en eindredacteur Ton van Luin. Een boek maken is net als een film maken, er zijn handelende personen met eigen inhoudslijnen.
Om half negen naar de buurtvergadering van de Bewonersraad Nieuwmarkt om de vergadering een toelichting te geven op de notulen van ons gesprek met Testa, directeur van het GVB te Amsterdam. Met Jan Sierhuis en Bert Griepink hebben we eind jaren zeventig de kunstwerken in het metrostation Nieuwmarkt gerealiseerd. De fotopanelen zien er nu verschrikkelijk uit, onder de graffiti, en vragen om volledige restauratie. En dan te bedenken dat dit station zowel op de Nederlandse televisie als de Duitse uitvoerige aandacht heeft gehad als voorbeeldstation.
Ontroerd neem ik een verjaardagsapplaus in ontvangst van een volle zaal en bewonder weer de ernst van de buurtbewoners, die hun lokale problemen opgelost willen zien. Een unieke zaak, de Nieuwmarkt in Amsterdam.
En dan weer omschakelen. De vergadering met de auteurs loopt op zijn eind. Ik kom net op tijd om met de conclusies en de voortgang in te stemmen, ben dan weer terug in de vorige eeuw in Japan. Wat is het toch, vraag ik me af, dat ik zoveel bijzondere mensen om me heen heb?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten