4 november 1977 9.30 am Ik heb de capsules genomen met wat whisky. Het irreële van de situatie is treffend. Ik voel me niet anders dan anders. Ramsay is gisteren teruggegaan naar Harrow Hill. De beslissing dat het gedaan moest worden kwam daarna plotseling. Ik kan me niet nog eens een paar jaar in deze toestand voortslepen. Het is een heldere zonnige morgen. Vol leven. Op een morgen als deze zijn velen me voorgegaan. Ik ben klaar voor de dood, maar wel een beetje bang. Natuurlijk kan het allemaal niet werken en word ik straks wakker. Het kan me eigenlijk niet schelen. Toen de beslissing onvermijdelijk leek had ik minder moed nodig dan ik dacht. Ik geloof dat er nog niet veel is gebeurd hoewel het flesje leeg is. Op dit moment voel ik me heel erg levend. Patrick belde en vroeg me om vanavond met hem te eten. Maar ik had het besluit al genomen hoewel ik nog niet tot actie was overgegaan. Ik kan niet geloven dat ik zelfmoord heb gepleegd omdat er nog niets is gebeurd. Geen grote klap en doorgesneden polsen. 65 was lang genoeg voor mij. Het was geen complete mislukking ik maakte een paar [Op dit punt worden de woorden onleesbaar].
Geen opmerkingen:
Een reactie posten