Ik probeer mijn leven, het leven dat hier open komt te liggen, in hoofdstukken vast te leggen, in in vieren geknipte kaartsysteemkaartjes, die ik met spelden op de zwart geverfde behangpapiermuur voor mij (ik ben verhuisd naar de Leidsekade) prik. Alles komt er terecht, als ik genoeg tijd heb om de aantekeningen van de laatste jaren te vergaren, herlezen, herbeleven, in de een of andere orde, die aan elke vormgeving voorafgaat, vast te leggen: een avond op de boulevard Garibaldi, de eerste bandrecorder ter wereld werd bij ons binnengereden, we zouden een concert opnemen. Bandjes in het geheugen van de aanwezige medespelers. Een van de eerste psychedelische ervaringen, die mij deelachtig werden - nog maanden later spraken wij over het unieke gebeuren. De happening is een uniek gebeuren, wij klapperden met vensters, sloegen op potten en pannen, sprongen van de keukentrap, zetten de radio en de grammofoon aan, en zongen in alle talen. De happening is een psychisch gebeuren, speelt zich af op het bewustzijnsniveau waar toeschouwers en deelnemers niet meer van elkaar te onderscheiden zijn. De kritiek, laat varen! Lâchez tout!
Simon Vinkenoog (1928-2009) was dichter en schrijver. In Liefde. Zeventig dagen op ooghoogte hield hij een soort dagboek bij van een bewogen periode in Amsterdam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten