Net gehaald de trein. Het mevrouwtje van de koffie en de gevulde koek leek vrolijker dan anders. Weer niet door een auto geraakt bij het hotel dat ze aan 't bouwen zijn op het Kattengat. Daar is geen stoep en elke dag denk ik: nou word ik gepakt. De training van Peter ging heel snel. Rense had iets in zijn rug verrekt, al voor de training, zei hij. Daarna voelde ik me heel wakker. In vier groepjes gewerkt, twee beneden, twee boven. Yolande was er weer; eerst bij dat groepje gezeten en over het onderwerp gepraat: iemand is ongeneeslijk ziek, hoe reageert de buitenwereld en hoe hijzelf. Yolande vertelde over de film Cries and whispers van Bergman — wat zou jij doen als iemand, die al dood is, om je zou roepen? Zou je gaan? Ik zei meteen, ja natuurlijk - maar vond het wel erg eng. Toen bij de anderen gaan kijken. Rense en Peter op het kantoor. De ellende van het preciese, het afgepaste. Wat gaat er in je om, terwijl je iemand anders' brief zit te tikken? Hoe kan je dat laten zien? Zou toch wel eens op een kantoor willen zitten, om te kijken hoe dat is. 's Avonds extra voorstelling op het Kattengat. Niet zo raar druk als op vrijdag. Alles klonk een beetje hol en ver weg. Heel aandachtig publiek.
Shireen Strooker (1935) is een Nederlands actrice en regisseuse. In 1974 hield ze op verzoek van NRC Handelsblad een week lang een 'Hollands Dagboek' bij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten