Vanochtend les aan Levie. Men mag elkaar niet infecteren met z'n slechte stemmingen. —
Vanavond nieuwe verordening op de Joden. Ik heb mezelf toegestaan daar een half uur gedeprimeerd en onrustig over te zijn. Vroeger zou ik mezelf getroost hebben met een roman te gaan lezen en m'n werk te laten schieten. Nu de analyse van Mischa uitwerken. Het is veel te belangrijk, dat hij zo goed reageerde door de telefoon. Men moet niet te optimistisch zijn -, maar hij verdient geholpen te worden. Zolang men door het kleinste gaatje toegang tot hem kan krijgen, moet men daarvan profiteren. Misschien kan het hem later in het leven iets helpen. Je moet niet altijd grote resultaten willen. Maar je moet geloven in de kleine.
Al twee dagen alleen maar gewerkt en me niet verdiept in eigen stemmingen.
Grote meid, hoor!
"Ik ben zo gehecht aan dit leven." Wat bedoel je met dit "leven"? Het gemakkelijke leven, dat je nu /lijdt/leidt/? Of je werkelijk aan het naakte, het spiernaakte, in wat voor vorm zich ook voordoende leven gehecht bent, zal nog moeten blijken in de loop der jaren. Er zitten krachten genoeg in je. Er zit ook dit in je: "Of men het leven lachende of wenende doorbrengt, het is toch maar een leven." Maar dit zit er niet alleen. Het is aangemengd met Westerse dynamiek, dat voel ik af en toe heel sterk. In deze meer nuchtere dagen van werkelijke zelftucht voel ik dat heel sterk: je bent heus gezond, je bent bezig naar je zelf toe te groeien, op een eigen basis te komen. En nu aan het werk. —
Na een gesprek met Jaap.
We gooien elkaar af en toe eens fragmenten toe van onszelf, maar ik geloof niet, dat we elkaar begrijpen.
Etty Hillesum (1914–1943), geboren in een Nederlands-joodse familie, kreeg bekendheid door de publicatie van haar dagboek, 38 jaar nadat zij in Auschwitz werd vermoord.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten