Nadat de beschietingen een tijd hadden geduurd, beval Zijne Majesteit overste Bronsart von Schellendorf naar Sedan te rijden om de vesting op te roepen zich over te geven. Hij was maar nauwelijks vertrokken, toen een aantal officieren berichtten dat er witte vlaggen op de wallen van Sedan wapperden, dat Franse officieren over de overgave wilden onderhandelen en naar ons op weg waren, en dat keizer Napoleon zich inderdaad in de vesting bevond. Zijne Majesteit beval daarop onmiddellijk de beschietingen te staken.
Toen de schemering inviel en de gloed van brandende dorpen in de omgeving de hemel kleurde, keerde overste Von Bronsart terug. Hij had in Sedan de keizer gesproken, die zijn bereidheid tot onderhandelen had uiteengezet in een brief die zijn adjudant ons spoedig zou bezorgen.
Het valt te begrijpen dat eenieder van ons bij het horen van dit nieuws door emoties werd overmand. Het schokkende en overweldigende van het moment behoeft geen nadere toelichting. De oorlog had haar hoogtepunt bereikt, de aanstichter van het schreeuwende onrecht was in onze macht. De vrede zou niet lang op zich laten wachten.
Niets illustreert onze stemming op dat moment beter dan wat gebeurde toen overste Von Bronsart het nieuws had bekendgemaakt. Iemand achter mij riep luid: 'Laten we hoera roepen!' maar aan zijn oproep werd zo aarzelend gehoorgegeven, dat het juichen mislukte. De oorzaak van het mislukte hoera ligt volgens mij hierin, dat wij allemaal onwillekeurig voelden, dat de grootsheid van deze gebeurtenis in zo'n juichkreet volstrekt niet tot uitdrukking kwam. Ook is het een Duitse gewoonte, zich bij ernstige gebeurtenissen niet luidkeels te laten gaan.
Friedrich III von Hohenzollern (1831-1888) nam als Pruisische kroonprins deel aan de Frans-Pruisische oorlog van 1870-1871.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten