Vandaag waren Ton den Boon en ik in Bredevoort Boekenstad. Wij waren daar niet zomaar, maar omdat wij deze prachtige, lekker warme dag ideaal achtten voor het zetten van een aantal puntjes op de bloemlezing-i. In Bredevoort is namelijk gevestigd het Nederlandse Poëziecentrum. Dat wordt bestuurd en beheerd door dichter Wim van Til die ooit zei: 'Mensen kunnen terecht voor het maken van bloemlezingen, voor studie, enzovoort tussen de A van Aafjes en Z van Zwagerman is enorm veel materiaal te vinden.'
Hiervan was geen woord gelogen. Bijna alle gedichten die ik nog zocht, heb ik er gevonden. Van Til heeft een collectie Nederlandstalige poëzie om van te watertanden. Ergens tussen de 12 en de 15 duizend nummers. Bijna allemaal zelf gekocht. Je kunt het zo gek niet verzinnen, of het staat er. Van Til moet vanaf nu door WVC in dienst worden genomen, als zijnde poëziemonument. Uitgevers moeten vanaf nu hun nieuwe poëzie aan hem toesturen, opdat zijn collectie compleet blijve. Etc. etc.
Ik waande mij vandaag een kind in een snoepwinkel. Ton den Boon, de arme man, waande zich een secretaris aan het kopieerapparaat. Een en ander betekent wel, dat de bloemlezing bijna 'af' is. Dan hoef ik daarna alleen nog maar het voorwoord, dat mij al menigmaal om den slaap heeft gebracht. Want daarin moet ik zo ongeveer uitleggen waarom ik tot deze keuze kwam. Niet dat ik niet weet waarom ik koos wat ik heb gekozen – maar omdat het soms lastig is om strikt-poëticale opvattingen in een wuft voorwoord te vatten. Allez. Moedig voorwaarts.
Chrétien Breukers (1965) is een Nederlandse dichter. In 2005/2006 hield hij korte tijd een 'dagboek van een bloemlezer' bij, naar aanleiding van het samenstellen van 25 jaar Nederlandstalige poëzie, 1980-2005, in 666 en een stuk of wat gedichten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten