Bella Fromm -- 29 september 1931

Francois-Poncet bracht een toast uit op de president van het Duitse rijk en de president van de Franse republiek [tijdens een ontvangst van een hoge Franse delegatie]. De filmwagen met geluidsapparatuur was gearriveerd bij de ingang van de ambassade aan het Pariser Platz. De Fransen keken met een schuin oog naar de motregen en begaven zich met Brüning naar het balkon. Van beneden klonk er gejuich: 'Vive la Paix! Hoch Briand! Hoch Brüning!'
Toen Briand [voormalige Franse premier] terugkeerde naar Hotel Adlon, nam hij me bij de arm en nodigde me uit nog even met hem te komen babbelen. Hij legde me zijn ideeën uit. 'Ik hoop toch zo dat ik erin slaag mijn ideeën uit te werken! Het is een oude droom van mij en de Fransen om Europa te verenigen in een grote alliantie van afzonderlijke landen, zoiets als de Verenigde Staten. Daarmee zou een volgende oorlog in Europa kunnen worden voorkomen. Wanneer we niet in vrede kunnen samenleven, staat de hele Europese beschaving op het spel. Wanneer we zonder het gebruik van dwangmiddelen tot een Europese unie zouden komen, zou ik als een gelukkig mens sterven.'
Hij leek zo enthousiast dat ik er diep door werd geraakt.
Maar Laval [Franse premier, in 1945 wegens collaboratie met de nazi's ter dood veroordeeld] leek me niet de man te zijn die zich in Briands idealen kon vinden. Briand had me aan hem voorgesteld en vroeg me daarna: 'Waarom heb je niet even met hem gepraat?' 'Omdat ik hem niet mag, excellentie', zei ik. 'Hij kijkt gemeen, het is een sluwe vos.'
Lavals tanden, geel van te veel nicotine, zien er inderdaad uit als die van een roofdier. Zijn legendarische witte das, als vlinderdas gestrikt, accentueert zijn zwarte haar en gelige huid. Ik wilde Briand niet kwetsen door zijn discipel al te streng te beoordelen. Hij voelde echter dat ik niets van Laval moest hebben en zei: 'Het is niet goed om alleen op het uiterlijk af te gaan, mijn kind.' Hij gaf me zijn handtekening. 'Wil je die van Laval ook hebben?' Ik schudde mijn hoofd. 'Ik wil niets te maken hebben met mensen die in het geheim die Dr. Goebbels ontmoeten', zei ik.


Bella Fromm (1917-1971) was een Duitse journaliste. Ze vluchtte in 1938 voor de nazi's naar de Verenigde Staten. In Blood & banquets staan gedeellten uit haar dagboeken.