Het huis van monsieur de Voltaire is ruim drie mijl van Genève in de nabijheid van het meer gelegen. Ik naderde het met eerbied, liet vragen of huis en landerijen bezocht mochten worden door vreemdelingen, en kreeg een bevestigend antwoord. Er verscheen een dienaar, die mij naar het werkkabinet van zijn heer geleidde.
De bediende vertelde mij dat zijn heer 78 jaar is, maar nog in goede gezondheid, en dat hij iedere dag nog tien uur werkt. Hij schrijft nog dagelijks zonder bril, maakt wandelingen van twee mijl in gezelschap van maar één knecht - 'et le voila la bas!' Monsieur de Voltaire was net onderweg naar zijn werklieden. Mijn hart sprong op bij de aanblik van de beroemde man. Hij kwam uit zijn tuin gewandeld en stak de plaats voor het huis over. Ziende dat ik op het punt stond weer in mijn koets te stappen, wenkte hij de bediende die mij rondgeleid had, vermoedelijk om te informeren wie ik was. Met moeite kan men zich voorstellen dat er nog leven heerst in een gedaante zo vel over been als die van monsieur de Voltaire. Hij beklaagde zich over zijn lichamelijk verval en sprak de veronderstelling uit dat ik benieuwd zou zijn naar een mens op weg naar het einde. Bij nader contact blijken zijn ogen en zijn hele houding nog steeds zeer alert te zijn; hoe uitgeloogd ook, levendiger gezichtsuitdrukking is niet denkbaar.
Tijdens ons gesprek waren we in de buurt van de gebouwen gekomen die hij langs de weg naar zijn chateau in uitvoering had. 'Kijk', zei hij, 'dit zijn nu de onschuldigste en wellicht nuttigste werken die ik ooit gemaakt heb.'
Waarna ik afscheid van hem nam, om niet teveel beslag op zijn tijd te leggen -van de weinige ogenblikken die deze grote en universele geest nog gegeven zijn, zou ik het publiek niet graag willen beroven.
Dr. Charles Burney (1726-1814) was een Engelse musicoloog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten