zondag 27 oktober 2024

Peter R. de Vries • 26 oktober 2005

• Peter R. de Vries (1956-2021) was een Nederlandse misdaadverslaggever. In 2005, toen hij kortstondig lijsttrekker was van een door hem opgerichte politieke partij, hield hij op verzoek van NRC Handelsblad een 'Hollands dagboek' bij.

Woensdag 26 oktober
De dag begint natuurlijk met de ochtendkranten. Ik ben een nieuws-junk. Als er tijdens vakanties geen kranten te krijgen zijn, voel ik me niet op mijn gemak. Het is stil in huis. Mijn vrouw Jacqueline (45) is samen met onze zoon Royce (15) een weekje naar Los Angeles, waar dochter Kelly (18) studeert. Ik was graag meegegaan, maar mijn tv-programma en de lancering van de PRDV houden me in Hilversum bij onze Tervuerense herder Aron (10).

De Telegraaf brengt interessant nieuws: uit een lezersenquête blijkt dat 41 procent van de geënquêteerden overweegt om op onze partij te gaan stemmen, omgerekend 60 (!) zetels. Ha ha! Natuurlijk is het niet representatief, de respondenten zijn uitsluitend Telegraaflezers, die mij ook nog eens kennen als columnist, maar er is slechtere pers denkbaar. Reken maar dat ze het hier in Den Haag benauwd van krijgen, gniffel ik door de telefoon tegen PRDV-stafchef Peter Schouten.

Met collega Kees van der Spek ga ik op reportage in het Zaanse. We werken aan een dossier over de `Pinkstermoord' op de 19-jarige Milica van Doorn uit Zaandam, in juni 1992. Dit misdrijf staat al jaren in mijn denkbeeldige top-tien van op te lossen zaken. Milica's zussen hebben onlangs mijn hulp gevraagd. Collega/vriend Kees zegt 's middags, als we enkele interessante nieuwe feitjes hebben achterhaald: `Zeg nou eens eerlijk Peet, dit zal je toch hartstikke missen als je in Den Haag zit?'

Het is een windstille najaarsavond en ik maak met buddy's Niels en Age een `nachtduik' (ruim 13 meter diep) in de Spiegelplas bij Nederhorst. Dat is voor mij echt de `onderwereld'. Prachtig! In totaal zes flinke snoeken op armlengte afstand, dikke palingen, grote baarzen en voor het eerst dit jaar een knoepert van een zeelt, die lui tegen een rietkraag aan ligt en nauwelijks op ons reageert.

Daarna tot ver na middernacht weer aan de partij gewerkt, want mijn bed is toch leeg.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten