Harald Ickler -- 21 maart 2003

21 maart
Droom ik of ben ik wakker? Speelt zich datgene wat ik hoor en zie alleen maar in mijn hoofd af? In welke virtuele realiteit ben ik onverhoeds terechtgekomen?
Met een ruk blijft de auto staan. Ongeveer dertig wilde personen: baardig, velen met hoofddoeken of tulbanden, springen luid schreeuwend achter bosjes en rotsen tevoorschijn. Ze zwaaien met geweren ... nee, ze zwaaien niet alleen: ze schieten! Maar dit slechts in de lucht. Mijn lichaam is, voorzover ik dit kan vaststellen, ongedeerd.
Ik herken hun wapens direct: Kalaschnikovs en jachtgeweren.
De machinegeweren zijn van hetzelfde type als die we als UNO-soldaten in de Sinaï hebben gebruikt. Ze trekken ons uit de auto, en we heffen automatisch onze armen omhoog. "Zoals in de film" , flitst het door mijn hoofd. Daar staan Ingo en Anke, net zo bleek en verward als wij. Merk ik iets? Enorme verwarring blokkeert mijn waarneming, alsof ik watten in mijn hoofd heb die de geluiden dempt en mijn blikveld vernauwt. De personen schreeuwen: "Jalah, jalah ... Al Qaeda ... Bin Laden ... !" Met het weinige dat ik versta verbind ik niets goeds. Twee mannen zijn in de auto van Ingo en Anke gesprongen. De auto start nu met een loeiende motor. Vloekend stuiven de twee achter een auto aan: die van Toni en Eva? Langzaam dringt tot mij door dat Toni, die als eerste in deze hinderlaag terecht is gekomen, blijkbaar in plaats van te stoppen gas heeft gegeven. Er klinken schoten. "Mijn God, ze schieten op de auto van Toni! Hij heeft een kleine voorsprong, misschien honderd meter. Ik kan niet zien of de kogels hun doel hebben geraakt. "
Met zijn vieren worden we achter een bosje geduwd, waar we plat op de grond moeten gaan liggen. Anke snikt en blèrt, Ingo probeert haar te kalmeren. Ik zie een van de mannen strompelen. Hij trekt een grimmig gezicht en hij kijkt ons woedend aan. Vervolgens wijst hij naar zijn voet. Ik versta het niet en ik kijk naar Reno aan de andere kant. Maar Reno houdt zijn gezicht tegen de grond gedrukt en hij merkt niets van dit alles.


De Zweed Harald Ickler (1956) werd in 2003 met vijf anderen door Salafisten gekidnapt en bijna twee maanden samen met nog tien anderen in het Algerijnse deel van de Sahara gevangen gehouden. Zijn ervaringen beschreef hij in Hel In De Sahara. Dagboek Van Een Gijzeling : 52 Dagen Overgeleverd Aan De Mujahedin.