Doeschka Meijsing • 12 augustus 1995

• Doeschka Meijsing (1947-2012) was een Nederlandse schrijfster. Dagboekfragmenten augustus 1995.

12 augustus 1995 De gedroomde stad
Vreemd toch dat bepaalde dromen je jarenlang blijven vergezellen. Zo werd ik vanochtend wakker en dacht: ik ben er weer geweest! Het is een gelukkige droom en die zijn in de nachtelijke uren bij deze tropische temperaturen zeldzaam. Meestal droom ik van muggen, die verduivelde Messerschmidts - en die blijken dan nog werkelijkheid ook. Het drie-sporenbeleid dat ik volg: een anti-muggenlichtje, een anti-muggenstift en een sinaasappel volgespeld met kruidnagelen, vermag daar niets tegen.
Rudy Kousbroek heeft eens beweerd dat men niet in kleuren droomt, maar mijn terugkerende gedroomde stad is wel degelijk in kleur: in zachte fresco-tinten, op heuvels gebouwd, met geheimzinnige poortjes, bogen, stegen en koepels. Ik weet er altijd de weg, ik kan er nooit verdwalen. Als ik een stuk touw nodig heb helpt een timmerman in een donkere werkplaats mij daar vriendelijk aan.
Misschien is het met de fotografie wel anders. Zwart-witfoto's stimuleren mijn herinnering - aan een tijdsbeeld, aan mezelf - meer dan kleurenfoto's dat doen. Alsof het verleden dichterbij komt zonder kleur, met de scherpe slagschaduwen, of het grijs van een herfst in het verleden. Het kan ook het heimwee naar nog lege straten zijn die me deze gedachte over zwart-witfotografie ingeeft. Maar dat niet alleen! Ook Schindler's list vond ik goed, zeer goed. En herinner je je dat ene rode kleutermeisje dat daar plotseling pardoes tegen de stroom in liep?
Het heden is vol kleur, opwekkende kleur, elke morgen bij het wakker worden opnieuw. De tuin, de bloemen, de schilderijen. De hond - maar die is nu net weer zwart-wit, al heeft hij een aanbiddelijke roze tong.
Ik vraag me met open ogen af waar ik dat touw in 's hemelsnaam voor nodig had.