30-8
Als men schrijvers zou beoordelen naar hun beperkingen, zou er van Léautaud niets overblijven.
31-8
Zoals Spanjaarden - naar men zegt - graag applaudiseren voor een mooie vrouw, applaudiseer ik graag voor een bewonderenswaardig boek.
Zoëven telefonisch besteld, bij Allert de Lange - na gisteravond van half twaalf tot een in het boekje over hem van John Cruickshank te hebben zitten lezen - de Essais van Montherlant, in de Pléiade-uitgave. Er was één exemplaar aanwezig, dat er niet zo erg fraai meer uitzag: dik onder het stof, omslag verkleurd, maar als gevolg daarvan wel afgeprijsd: van f 49.50,- (of - 75) voor f 35. Onmiddellijk gevraagd het me te zenden - bijna f 15,- verdien je niet elke dag zo gemakkelijk - en hoop nu maar dat het er morgenochtend is. (Maar zal wel woensdag worden). In elk geval: veel leesgenot in het vooruitzicht. Ik ken bijna al Montherlants romans, die ik zeer bewonder (alleen Le songe niet, meen ik), maar zijn beschouwend proza, dat ook Les Olympiques moet bevatten, heel slecht. En ik merk dat ik steeds meer naar die schrijvers en boeken zoek, die me aan het denken zetten. Als de mens zijn hoofd niet had, zou het bestaan maar een trieste zaak zijn.
1-9
Sommige eendagsvliegen hebben een merkwaardig lang leven.
2-9
Je weet nooit of wat je zegt, al niet door een ander gezegd is. Bij Montherlant lees ik (in de Carnets): ‘J'ai mis tout mon effort dans ma vie (privée), et le moindre de mes efforts dans mon art.’ Dertig jaar eerder zei Oscar Wilde tegen Gide (geciteerd in diens Journal, p. 389): ‘J'ai mis tout mon génie dans ma vie; je n'ai mis que mon talent dans mes oeuvres.’ Originaliteit is - goddank - ook maar betrekkelijk.
Op straat: een beslist niet onknap meisje houdt een fietsende vriendin aan, loopt naar haar toe en begint een gesprek. Ze heeft iets in haar hand, waarvan ze af en toe een hap neemt - en zo, kauwend en slikkend, is ze eensklaps uitgesproken lelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten