G.H.C. Hart • 1 september 1940

• De Nederlander George Henry Charles Hart (1893-1943) was een hoge bestuursambtenaar. Tijdens het eerste oorlogsjaar (dat hij doorbracht in Londen) hield hij een dagboek bij.

Zondag 1 september 1940
Weer een Zondag. 's Middags maar weer met Welter gewandeld in Richmond Park. Het kost mij moeite om mijn opgewektheid, werklust en optimisme te bewaren, en dat is juist zoo noodig, omdat Welter de neiging heeft van alles den somberen kant te zien en elk ongunstig bericht - en er zijn er vele! - zoo pessimistisch mogelijk te bekijken. Slapen, eten en werken, werken, slapen en eten en nooit, nooit, nooit eens een opwekkend bericht; nu weer groote diplomatieke successen van Duitschland en Italië in den Balkan: regeling tusschen Hongarije en Roemenië.

En geen enkel bericht van jullie; ‘familie Hart allright’: dáár moet ik op leven. Goddank, dat ik mijn vaste vertrouwen op God en ons uiteindelijk weerzien kan behouden en mijn vaste overtuiging, dat dit geen jaren kan voortgaan. Anders hield ik het niet uit. En ik ben nog een van de meest opgewekte en houd er bij velen den moed in. Men moest eens weten, hoe 't mij vaak te moede is.

Strijk en zet zegt Welter zoo tegen half twaalf elken avond met een zware zucht: ‘Kom laten we maar naar bed gaan; ik hoop, dat we niet te erg gestoord worden’, en dan gaan we maar weer naar onze slaapkamer, totdat er weer een dag begint met slechte berichten over den oorlog en géén berichten van of over jullie. Mijn verhaal is eentonig en somber, maar kan ik dat helpen?

De scholen zullen dezer dagen in Holland beginnen. Kun jij dat nog betalen? Waar zit je? Heb je onze mooien inboedel moeten verkoopen en het heerlijke huis moeten ontruimen en al die ellendige dingen alléén moeten opknappen onder den verdomden Duitschen druk?

Ik weet niets en nog eens niets! Kwam er maar eens een lichtstraal.

Terwijl ik dit schrijf is er het gewone luchtalarm: de Duitsche vliegtuigen gonzen boven ons huis. Maar dat zal bij jullie ook wel zoo zijn: de Duitsche radio zegt, dat de Engelschen bommen hebben gegooid in tuinen in het noorden van Den Haag**. Dat is ook niet geschikt om mijn ongerustheid weg te nemen.

't Is kwart voor één, wel te rusten!



** In de ochtend van 30 augustus wierpen Engelse vliegtuigen boven het noordelijk deel van Den Haag drie brandbommen.