Bussum, Villa Parkzicht
10 April '99
Liefste,
Ik heb sinds gisterenmorgen niets van je gehoord, en ik maak me nu erg ongerust. Is er iets niet in orde? Ik smeek je, trek je niet terug, want dat zou erger zijn dan de dood. Een brief van je, — o, ik smacht er naar. Heb ik misschien iets niet goed gezegd of gevoeld in mijn laatste brieven? O, zeg jij dan maar, hoe het wezen moet, dan zal ik veranderen. Want ik kan niet meer buiten jou! Ik wil alles, alles wat jij wil ...
jouw Willem
•••
Bussum, Parkzicht
10 April '99
Ja, nu ik in twee dagen niets van je gehoord heb, nu begin ik mij toch waarachtig zóó verschrikkelijk ongerust te maken. Schrijf mij, smeek ik je, want ik weet niet wat ik denken moet. Ik heb ik weet niet hoeveel brieven al geschreven, en op geen van allen iets vernomen. Vanavond met de post van 8 uur, de, laatste, die hier bezorgd wordt, had ik zóó op iets gehoopt, maar er kwam niets. Ben je ziek? Ben je boos? Schreef ik iets, wat je niet beviel? O, laat toch die onzekerheid ophouden... Zeg me, hoe ik zijn moet, dan zal ik me veranderen, want ik wil alleen zóó zijn, als jij goedvindt.
Ik had eerst nog willen wachten tot morgenochtend, of er dan iets komen zou misschien. Laat me niet zoo alleen, want ik ben als een kind in je macht. Bedenk dat toch en heb medelijden met me.
Ik stuurde vandaag twee brieven aan je.
Jouw Willem
Geen opmerkingen:
Een reactie posten