Vertaling door ChatGPT onderaan.
FRIDAY 7 APRIL: Shepperton Studios house the production offices and rehearsal rooms. We are working on one of the smaller stages where, last year, we filmed some interiors for [de film] Carrington. Rehearsals with Gemma [Jones] and Kate [Winslet]. Both surprised to find that Ang begins with meditation and exercises — this is not usual. We sit on cushions and breathe. We massage each other's pressure points. It's very painful. Loud screams, particularly from Winslet.
I'm still doing rewrites in the evenings — small points to do with location and honing dialogue. There's always something. We're asked to do written homework for Ang. This is also unusual. he wants character studies and sets a list of questions, mostly addressing background and `inner life'. Inner life is very important to him. Some actors react well to this, some don't. But we all do it. Imogen Stubbs (Lucy Steele) wins prize for best effort in the form of a letter to Elinor from Lucy some years after their respective marriages (see Appendices). Before casting began I remember saying to Ang that nothing mattered more than that every actor be funny. Very witty cast.
Our session with Jane Gibson (movement duenna and expert on all manners historical) is both revealing and rewarding. We learn the root and meaning of the bows and curtsies — or reverences, as Jane calls them. As you enter a room you `cast a gladdened eye' about you. Beautiful phrase. It has boiled down over the centuries to mean a come-on. I remember my father once saying in a restaurant where I was flirting outrageously with one of the waiters, 'Stop giving that young man the glad eye.'
The bow is the gift of the head and heart. The curtsy (which is of course a bastardisation of the word 'courtesy') a lowering in status for a moment, followed by recovery. She speaks of the simplicity and grace of the time, the lack of archness. The muscularity of their physique, the strength beneath the ease of movement. She reminds us that unmarried women would not necessarily have known about the mechanics of sex. We search for a centre of gravity. Everyone suddenly feels clumsy and ungainly. As Jane says, we don't know how to behave any more.
Hugh Grant breezes in after last night's premiere of An Awfully Big Adventure, in Timberland boots and specs, a blue shirt. Repellently gorgeous, why did we cast him? He's much prettier than I am. It is Ang's first rehearsal with Hugh. He admits to being nervous — they both light up cigarettes. I watch, smugly non-smoking, but am soon to return to my old habit of rolling up my own.
Ang says it's the only thing worrying him. His sang-froid is extra-ordinary. I think I must take up t'ai chi.
Cloudy. We shoot make-up and hair tests. My hair looks too red, Kate's make-up not quite right. We shoot more tests and solve the problems. Libbie Barr, continuity (Scottish, sparky, vast collection of outré earrings), clanks away on an ancient typewriter. We work on with Jane Gibson. She's deliciously fierce with us. My concave chest is expanding outwards little by little.
Vertaling ChatGpt:
VRIJDAG 7 APRIL: Shepperton Studios herbergt de productiekantoren en repetitieruimtes. We werken op een van de kleinere podia waar we vorig jaar enkele interieurs opnamen voor Carrington [de film]. Repetities met Gemma [Jones] en Kate [Winslet]. Beiden zijn verrast dat Ang begint met meditatie en oefeningen — dit is niet gebruikelijk. We zitten op kussens en ademen. We masseren elkaars drukpunten. Het is erg pijnlijk. Luid geschreeuw, vooral van Winslet.
’s Avonds blijf ik herschrijven — kleine dingen met betrekking tot locaties en het verfijnen van dialogen. Er is altijd wel iets. We krijgen huiswerk van Ang. Ook dat is ongebruikelijk. Hij wil karakterstudies en stelt een lijst vragen op, vooral gericht op achtergrond en het ‘innerlijke leven’. Innerlijk leven is heel belangrijk voor hem. Sommige acteurs reageren hier goed op, anderen minder. Maar we doen het allemaal. Imogen Stubbs (Lucy Steele) wint de prijs voor beste poging in de vorm van een brief aan Elinor van Lucy, enkele jaren na hun respectieve huwelijken (zie Bijlagen). Voordat de casting begon, weet ik nog dat ik tegen Ang zei dat niets belangrijker was dan dat elke acteur grappig moest zijn. Zeer geestige cast.
Onze sessie met Jane Gibson (bewegingscoach en expert in alle historische manieren) is zowel onthullend als waardevol. We leren de oorsprong en betekenis van buigingen en reverenties — of ‘eerbewijzen’, zoals Jane ze noemt. Wanneer je een kamer binnenkomt, ‘werp je een verheugde blik’ om je heen. Prachtige uitdrukking. Door de eeuwen heen is die verwaterd tot een versierpoging. Ik herinner me dat mijn vader ooit in een restaurant zei, toen ik opzichtig met een ober aan het flirten was: ‘Hou op met die jongen het verheugde oog te geven.’
De buiging is het geschenk van hoofd en hart. De reverentie (wat natuurlijk een verbastering is van het woord ‘courtesy’) is een tijdelijke verlaging in status, gevolgd door herstel. Ze spreekt over de eenvoud en gratie van die tijd, het ontbreken van gemaaktheid. De gespierdheid van hun lichaam, de kracht onder de ogenschijnlijk moeiteloze beweging. Ze herinnert ons eraan dat ongetrouwde vrouwen niet per se bekend waren met de technische aspecten van seks. We zoeken naar een zwaartepunt. Iedereen voelt zich ineens lomp en onbeholpen. Zoals Jane zegt: we weten niet meer hoe we ons moeten gedragen.
Hugh Grant komt binnenwaaien na de première van An Awfully Big Adventure van gisteravond, in Timberland-laarzen en een bril, een blauw overhemd. Irritant knap — waarom hebben we hem gecast? Hij is veel mooier dan ik. Het is Angs eerste repetitie met Hugh. Hij geeft toe dat hij zenuwachtig is — ze steken allebei een sigaret op. Ik kijk toe, zelfvoldaan als niet-roker, maar zal snel terugvallen in mijn oude gewoonte van zelf sigaretten rollen.
Hugh: ‘De moraal van filmmaken in Groot-Brittannië is dat je genaaid wordt door het weer.’
Ang zegt dat dat het enige is waar hij zich zorgen over maakt. Zijn kalmte is buitengewoon. Ik denk dat ik aan t’ai chi moet beginnen.
Bewolkt. We draaien make-up- en haarproeven. Mijn haar lijkt te rood, Kate's make-up is net niet goed. We draaien meer tests en lossen de problemen op. Libbie Barr, continuity (Schots, pittig, enorme collectie excentrieke oorbellen), tikt driftig op een antieke typemachine. We werken verder met Jane Gibson. Ze is heerlijk streng voor ons. Mijn ingevallen borstkas zet langzaam beetje bij beetje uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten