Piet Bremer • 10 mei 1940

Piet Bremer, op Texel — fragment opgenomen in De meidagen van 1940. Een collectief dagboek van Luc Kooijmans.

10-5-1940.
Datum in zwarte omlijsting. ’s Morgens om 5 uur wakker geworden door gepraat van vader en moeder, terwijl moeder huilde. Boven Den Helder was een aantal Duitse vliegtuigen, die de stad bombardeerde, waar tussendoor het dreunen van het afweergeschut werd gehoord. Ik probeerde me eerst nog een gevecht tussen Engelsen en Duitsers op zee voor te praten, maar ik wist al gauw beter, Duitsland heeft Nederland de oorlog verklaard.
De schrik sloeg me lelijk om het hart, en ik was erg zenuwachtig, maar toen ik om 7 uur opstond, was het helemaal gezakt. Het vuren ging door tot tegen achten, toen ik op de fiets langs de dijk reed met de verrekijker. Ik ontdekte 11 vuurhaarden in Den Helder, terwijl de schepen op het Marsdiep patrouilleerden. Het was bladstil en heet zomerweer, wat wel een schrijnende tegenstelling vormde met deze omstandigheden. Bij Hermes naar de nieuwsberichten geluisterd. Tante was erg in de war, maar ging al gauw hard aan het werk. Thuis was moeder ook weer wat opgemonterd. Ik ben maar aan het repeteren getogen, net gedaan of er niets gebeurde. De boot vaart nu en dan, terwijl de lessen nu afgebroken zijn. Je kan je niet goed indenken dat alles stil staat.
In de loop van de morgen kwam een paar keer een vliegtuig naar Den Helder, de laatste was een knaap die bommen wierp op het depot van de Kooi, waardoor een geweldige brand ontstond in de benzine. De vlammen sloegen wel 40 m de lucht in. Het vliegtuig werd niet neergehaald. ’s Morgens vroeg werd een Hollands vliegtuig op Vlijt in brand geworpen en een Duitser neergehaald (met 4 doden). De bewoners rond het vliegveld zitten nu in de duinen in tenten.
’s Middags naar Den Burg, waar niets was, bij Fien thee gedronken en daarna samen via de Dennen naar Miek. Het strand bedekt met opstaande palen en omgeploegd. Later met zijn vijven naar Den Burg gereden waarbij voor ’t eerst weer gevuurd werd. Natuurlijk is alles verduisterd. En wanneer de zon er niet is, mag niemand buiten.
Ondanks alles blijf ik opgewekt, en speelde mondorgel.
[...]