Ik ben niet bijzonder muzikaal en de posthoorn is het enige instrument dat ik soms bespeel. Als ik nu zie dat men van plan is hem te vervangen door de gewone trompet en dat men wil dat de postillons op een examen voorspelen is het de hoogste tijd voor een afscheidsrede. Jammer dat het vervoerswezen niet kan verordonneren dat de vogels bepaalde gevoelige stukken op hun programma moeten zetten in plaats van dat zinloze, opdringerige gekwetter waar geen mens iets aan heeft en waaruit hij geen echte verrijkende bevrediging kan putten - daarnaast zou men gepensioneerde journalisten en andere gevallen grootheden in de diverse bosdistricten aan kunnen stellen als echo. Natuurlijk zou het soms aan punctualiteit schorten als de echo in een ander district op bezoek was, maar je zou tenminste iets horen dat de moeite van het beluisteren waard was, want elk district zou zijn eigen kenmerkende melodieën moeten hebben, zodat je van tevoren wist wat er gespeeld werd, opdat iedereen naar eigen smaak kon reizen. Ik zal niet ontkennen dat het een zware baan is om onmiddellijk uit bed te moeten springen als het een of andere onbesuisde mof behaagt zich ervan te vergewissen dat er werkelijk een echo is; verder zullen ze hun talen goed moeten beheersen, opdat er geen verzoeken komen in een taal die ze niet verstaan - idem zullen ze heel oplettend moeten luisteren opdat er geen misverstanden zullen ontstaan over wat er gezegd is en ze niet al te vaak hoeven te vragen: pardon?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten