woensdag 10 november 1937
Vannacht om twaalf uur hield ik op lid van de Tweede Kamer en ving ik aan lid van den Raad van State te zijn. Merkwaardig levensmoment! Gisterenmiddag om één uur in de Tweede Kamer afscheid genomen. Ik hield een tamelijk groote rede, die gisterenavond in extenso in alle kranten stond. Daarna hield Duymaer van Twist als oudste kamerlid een zeer hartelijke rede, tenslotte sprak dr. Colijn als voorzitter van den ministerraad en toen schorste ik de vergadering voor een half uur om aan de leden, de pers en de ambtenaren gelegenheid te geven van mij afscheid te nemen in mijn kabinet. Daar vond ik een groote vaas met bloemen van de perstribune!
’t Afscheid van allen was hartelijk. De communist Lou de Visser had tranen in de oogen, het speet hem zoo, zei hij, dat ik heenging.
Mijn vrouw, Lies Meuleman en Piet, Lies, Joke en Stan woonden de vergadering bij. Ze waren er ook zeer over voldaan.
De volgende week geef ik een huisselijk afscheidsdinertje aan de drie griffiers en Pippel, dien ’t erg getroffen had, dat ik hem in mijn rede openlijk bedankt had. Hij verdiende ’t!
Alles is goed gegaan. Ik heb me ook goed gehouden en mijn rede, die ongeveer twintig minuten duurde, langzaam en kalm uitgesproken. Toch was ik zeer onder den indruk van dit afscheid van de kamersfeer, waarin ik sinds april 1903 geademd heb.
En nu ben ik lid van den Raad van State. Dinsdag a.s. is de installatie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten