2/11
Vanmorgen gelezen (Zuid-Afrika), daarna wandeling met twee vicarissen uit Duitsland door de village. In het Washington Park staat een vuurvreter - hij giet benzine in zijn mond. 'Slik het door', 'swallow it', schreeuwen de toeschouwers. Hij praat als een boek - for your fucking entertainment! Het is als een spel met de krachten, geritualiseerd en mooi! Waarom trekt het ons aan? Misschien moeten we meer vuurvreters zien, willen de Starfighterpiloten hun aantrekkingskracht verliezen. Bij Jean Lambert ben ik voor het eten uitgenodigd; een hele oude man, met Parkinson, is er ook bij. 'Hans uit Denemarken', zo stelt hij zich voor. Bijna contactloos geworden door de ziekte, overwint hij toch enigszins zijn schuchterheid. Het is goed om zo iemand mee te maken. Hoe krankzinnig is de wereld van de jonge, gezonde, succesvolle mensen. Vanavond thuis overvalt me de eenzaamheid. Ik beluister urenlang muziek 'uit het hart van de ruimte' (the Heart of Space), Tibetaanse en eigentijdse, metafysisch aandoende klanken. Inderdaad zoiets als wijdte, ruimte, meer adem, meer kosmos. Het stuk hemel, dat ik vanuit mijn woning kan zien is helaas bewolkt. Ik zou graag een paar sterren goedenacht gezegd hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten