Vrijdag [19 november]
We maken een wandeling langs het huis van Soeharto en dat van Megawati. Op de terugweg worden we overvallen door een regenbui. Tot op de laatste vezel nat, lopen we het hotel met de venijnig koude airconditioning in.
Ik krijg een e-mail uit India van Adoor Gopalakrishnan, een vooraanstaand onafhankelijk filmmaker. Hij heeft kennelijk gehoord dat mijn film in Dakar niet doorgaat. Daar wordt nu een Afrikaanse speelfilm gemaakt waarin 250 bedelaars figureren. Tegen deze achtergrond wilde ik een film over bedelaars maken. Ondanks de steun van BBC, WDR en NPS werkte het Filmfonds niet mee. Adoor schrijft: ,,Mijn vriendelijke advies luidt niet ontstemd of ontmoedigd te raken. Zelfs ik heb op mijn leeftijd nog veel harde lessen te leren. We spelen allemaal het spel om te leren.'' Wat leuk om dat hier te krijgen.
We moeten vandaag verhuizen naar het prachtige Hotel Mandarin Oriental, waar de festivalgasten zijn ondergebracht. Met een taxi naar onze afspraak met Joesoef Isak. Bijzonder om hier te zijn nu er politiek zoveel aan de hand is. Gus Dur stelt zich in het parlement controversieel op en neemt geen blad voor de mond. In Jakarta wordt daar met opluchting op gereageerd. Joesoef is bevriend met Gus Dur en ook Pram is kortgeleden bij hem op bezoek geweest. Daar is Pram helemaal niet zo positief over, zeg ik. Joesoef: ,,Ach, da's Pram.''
Zaterdag [20 november]
Het festival begint te leven, vanmorgen een groot stuk in de Jakarta Post over Jalan Raya Pos, met een foto erbij. Het is een voorzichtig artikel. We ontbijten met Natacha en met Kam Yoke van het Singapore Filmfestival waar Jalan Raya Pos al een paar jaar geleden heeft gedraaid. Ilse, die zitting heeft in de commissie van het Hubert Bals Fonds van het Rotterdams Filmfestival, bespreekt het programma van zeventien Indonesische shorts dat in Jakarta te zien is. Misschien ook leuk voor het festival in Rotterdam. Natacha vraagt naar mijn nieuwe film in Afrika. Ze zegt dat ze hem bij voorbaat wil programmeren voor volgend jaar. ,,Het onderwerp is zo herkenbaar hier door de economische crisis'', zegt ze. Ik weet niet waarom, maar ik durf haar niet te vertellen dat de film niet doorgaat.
Openingsavond van het festival. Ondanks avondkleding ongedwongen sfeer. Toespraken van de gouverneur van Jakarta, hoofdsponsor DHL en een duo-speech van Shanty en Natacha. Hun sleutelwoord is `onafhankelijkheid'. De jonge generatie kijkt niet meer vragend naar boven en wacht niet meer af. Ze zijn niet meer tegen te houden en nemen zelf het initatief voor de revival van de Indonesische filmindustrie. Het festival zelf is daar een voorbeeld van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten