7 April.
- Ik lijd weder aan het land. Ik wenschte al mijne gedachten zoo goed bijeen te hebben, dat ik mijne bitterheid duidelijk in woorden op het papier kon ontlasten, maar die vaardigheid ontbreekt mij; ik kan mijn spleen alleen toonen door geweldig snel naar huis te stappen, op straat voor niemand uit den weg te gaan, en als ik iemand aanzie, het te doen met een paar lamme en toch brutale oogen, vol fataliteit. O, zon- en feestdagen, hoe moeijelijk is het mij u aangenaam te vinden! Uwe rust is mij eene doorgaande verveling, en wat iedereen genoegen doet, mishaagt mij. En van die dagen nu twee, helaas, in het verschiet!
Tage kommen und vergeh'n, en ik blijf maar altijd in denzelfden toestand. Daar is nog geen streepje helderheid, dat de eentoonige, graauwe toekomst verlevendigt.
Geest van uitsluiting is allerhatelijkst. Hatelijk zijn ook schilderijen, die de leeken vereeren met den naam van netjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten