Matthijs Vermeulen • 2 oktober 1944

• Matthijs Vermeulen (1888-1967) was een Nederlandse componist en muziekcriticus. Toen zijn vrouw in augustus 1944 in het ziekenhuis werd opgenomen, ging hij haar briefjes schrijven, en hij ging daarmee door nadat ze korte tijd daarop overleden was. Ze laten zich lezen als een dagboek en zijn gepubliceerd als Het enige hart.

2 okt. 1944
Hoe verstandig deed je, hoe diep inzicht toonde je in de geheime wetten der natuur, hoe offervaardig was je, zo dikwijls je mij de laatste jaren zegde: 'ga maar liever naar je werk', en zo dikwijls je gewild hebt dat ik je vergeten moest, ook als je me graag bij je had. Ik heb je kunnen vergeten, al die maanden, weken, dagen, uren, ik heb je vergeten om te werken als een bezetene. En nooit liet je mij een klacht vermoeden over je alleenheid, en steeds wanneer ik je ogen zocht, vond ik er de glans van een glimlach, de glans van je goddelijk vertrouwen. Wat ik je niet kon uiten klinkt nu in deze muziek. Zij schroeit me. Ik hervind je er om wat ze zegt, ik mis je er om wat ze niet meer zeggen kan aan jou. Ik verwijt haar wat ze je kostte, ik hoop dat ze je evenaart, dat zij je waard is. Hoe moedig ben je geweest, hoe grondig heb je de liefde begrepen en de muziek. Ja zij brandt me. En toch ontkleurt ze bij wat ik nu zou willen laten zingen naar je; en toch zou ze verbleken als ik vermocht in klanken om te zetten de impuls die mij nu naar je beweegt.