Zie voor meer informatie over de V-acties hier en hier.
20 Juli 1941
- Het is vannacht hevig geweest: het heele dorp lag vol uitgeknipte V-s van allerlei kleur, en om de twintig meter waren de rijwegen met groote V-s bekalkt, gele, witte en oranje. Hier en daar was deze vrij eentonige versiering onderbroken door min of meer geslaagde koningskronen, lauwertakken en leuzen. De politie is van middernacht tot half zes in actie geweest om het allerergste met bezems en putsen water te vernietigen of onleesbaar te maken. In Geesteren en Tubbergen was het zoo mogelijk nog erger, en men kan zich bijna niet indenken hoe de straten van de groote steden er vanmorgen hebben uitgezien.
Van morgen was er niet heel veel van over; alleen in het Uitbreidingsplan kreeg men nog een flauw denkbeeld van de tallooze manieren waarop men zich in letters V kan uitdrukken. Van een hoop baksteenen bij een in aanbouw zijnd huis waren alle steenen van het symbool der victorie voorzien, en men kon er V-s bezichtigen van twee centimeter tot 3 meter lengte. Nergens stond er echter bij of de V van de Vrijheid, dan wel die van de (Duitsche) victorie bedoeld werd.
De paarden van Jorissen - een N.S.B-er aan de Hoge Dijk - liepen van morgen met groote V's beschilderd in de wei; bij een anderen N.S.B-er prijkte tegenover zijn huis het opschrift:
V, de V van Vergeldingen er was een soort verkeerspijl op den weg gekalkt, die met de punt naar zijn voordeur liep. Hier was de bedoeling dus tamelijk duidelijk toegelicht.
Het is allemaal gruwelijk flauw, maar ik gun de menschen wel graag een verzetje. Ze hebben het wel verdiend. Verzet baat niet, dus waarom dan geen verzetje - een verzetje met een hoofdletter V...
In de stad was het nog erger. Geplaagd door een angina van je moeder, die den Zondagmiddag liefst rustig lezend wilde doorbrengen (waartoe ze natuurlijk niet gekomen is) en door een persoonlijke infectie met mond- en klauwzeer, althans met een stomatitis van soortgelijke allure, maakte ik vanmiddag een fietstocht in die omgeving. De uitgeknipte V-s lagen langs de trottoirbanden als afgevallen bladeren in den herfst, en langs de Groote Straat - die ik anders in den zomer op Zondagen niet frequenteer - bewoog zich een opgewekte volksmenigte, om te zien wat er op het gebied van Vrijheid, Victorie en Vergissing gepresteerd was. Dit was inderdaad niet mis.
Op den terugweg had ik nog het groote genoegen, te moeten schuilen voor een onweersbui. De eenige boom was een berk, en voor het eerst sedert anderhalf jaar rook ik weer een berk in den regen. Het is een nat pak waard, na een jaar van ranzige boter en slechte cigaretten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten