Maandag Ik krijg uitgeperste sinaasappels, zwarte koffie en een glaasje champagne. Op weg terug peins ik over het programma voor volgend jaar. 1 let wordt mij duidelijk dat ik daar een gesprekspartner voor nodig zal hebben. Ik krijg een ingeving en weet plots wie ik daarvoor zal vragen. Ik maak een mentale notitie om de persoon te bellen en te polsen.
Voor het huidige programma is Frans Ehlhart mijn terugkaatser geweest. Voor het volgende heb ik iemand nodig die meer gespecialiseerd en ingevoerd is. Mede door het thema dat ik heb gekozen.
Het gesprek met mijn accountant, producent en coördinator verloopt overzichtelijker dan ik mij had voorgesteld. De BV is onontkoombaar. Ik neem mij voor dit dubieuze feit te vieren door mij na de voorstelling thuis in volstrekte afzondering langzaam een stuk in de kraag te drinken. Na de bespreking ren ik naar huis en krijg Edgar Vos en vervolgens Frank Govers aan de lijn. Kan ik een show voor televisie voor ze lopen? 'Ik kan niet, schat. Er zijn maar zoveel uren in een dag.' 'Kindje kindje, wat spijtig nu.' Het litteken van de buts van zondagochtend is nu geheel onzichtbaar geworden. Ik orden het huis, terwijl ik stemoefeningen doe, maak eten klaar voor John en rijd naar Rotterdam. Arleccino is uitverkocht. Wij werken geconcentreerd. Na afloop breken wij zoals gewoonlijk de geluidsapparatuur af en laden het in de auto van Frans.
Als ik in Amsterdam de Mini parkeer in de Spuistraat zie ik dat de Warstein nog open is en uitgestorven. Ik drink een glas met Max, de eigenaar. Het blijft niet bij één. Max voert een Oosterse waaier-dans uit en ik doe half-mens half-otter na. Thuis gaat de telefoon. De jongeheer G. informeert of ik mijn afzondering wel constructief gebruik. Hetgeen ik absoluut moet bevestigen. Voorts deel ik hem mee dat ik van zins ben een jumpsuit voor een kikker te breien en val giechelend in slaap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten