DE GEBOORTE VAN EEN VERSREGEL
De vonk van een stoomtrein
Ik reed in de zomer van 1921 van Tsarskoje Selo naar Petersburg. De voormalige derdeklassewagon zat stampvol, zoals toen altijd het geval was, met allerlei mensen gebogen onder zware tassen, maar het lukte me om een plaats te vinden, ik ging zitten en keek uit het raam naar alles - zelfs wat bekend was. En plotseling, zoals altijd onverwacht, voelde ik het naderen van een paar versregels (een rijm). Ik kreeg een ondraaglijke aandrang om te roken. Ik begreep dat ik zonder sigaret niets zou kunnen verrichten. Ik viste in mijn handtas en vond een of andere gekreukte 'Sappho', maar... geen lucifers. Ik had er geen en de mensen in de coupé hadden er ook geen. Ik ging naar buiten, naar het open balkonnetje. Daar stonden jonge soldaten van het Rode Leger als ketellappers te vloeken. Zij hadden ook geen lucifers - maar dikke, rode, zowaar bijna levende vette vonken van de stoomketel landden op de leuning van het balkon. Ik begon mijn sigaret tegen hen aan te houden (drukken). Ongeveer bij de derde vonk brandde de sigaret. De kerels, die gretig mijn kunstjes hadden gevolgd, waren verrukt. 'Die redt het wel,' zei een van hen over mij. Het gedicht was 'Jij komt niet meer onder de levenden...'. Zie de datum op het manuscript- 16 augustus 1921 (misschien oude stijl).
1962
Geen opmerkingen:
Een reactie posten