Andrej Koerkov -- 31 maart 2014

• In Dagboek Majdan geeft Andrej Koerkov (Leningrad, 1961) een inkijkje in zijn dagelijks leven als schrijver tijdens ‘Euromajdan’ – de protesten die eind 2013 uitbraken toen bekend werd dat Oekraïne het associatieverdrag met deEU niet zou ondertekenen. Oekraïners trokken massaal naar het Onafhankelijkheidsplein (de Majdan) in hartje Kiev om maandenlang te demonstreren.

31 maart
Het vliegtuig naar Londen genomen. Gisteren heeft Liza bij de datsja uien gepoot, maar er is nog veel dat de grond in moet. De tijd die we op de datsja doorbrachten - voor de jongens bijna een week en voor Liza en mij vier dagen - waren echte feestdagen, gevuld met arbeid en agrotoerisme. Ik was er graag nog wat langer gebleven: de natuur loopt uit, 's ochtends zingen de vogels, de hanen kraaien, blijven zich met hun gekraai maar verheugen over de zon, zelfs om tien uur 's ochtends. Maar tegen vieren waren we alweer thuis in Kiev. 's Avonds liepen we naar Podil, naar Eric Tosatti, waar we champagne met granaatappelsap, Koktebel-cognac en korianderblaadjes proefden - een door de hartelijke gastheer bedachte cocktail, genaamd 'Crimea Libre'. Voor die cocktail moet je eigenlijk Krim-champagne gebruiken, maar die hadden we niet. We moesten het met Franse doen. We waren daar met Sergej en Alla Maslobojsjtsjikov en documentairemaker Sveta Zinovjeva. Drie uur lang haalden we herinneringen op aan Majdan, aan voorvallen, enz. Na middernacht kwamen we met de taxi thuis. Om zeven uur 's ochtends nam ik de taxi naar het vliegveld. De chauffeur foeterde op Tymosjenko en prees Porosjenko. Hij had het over gerechtigdheid. Hij vertelde dat hij in de nacht van de schietpartijen - van 18 op 19 februari - een aantal ritjes had gehad, en dat hij overduidelijk criminele jeugd, die niet uit Kiev afkomstig was, langs de duurste restaurants en clubs had gereden.
Sergej Maslobojsjtsjikov vertelde dat hij op de hoek van de Volodymyr- en de Grote Zjytomyrstraat, bij de wachttoren, vlak voordat Vésri-journalist Veremi werd vermoord, langs enkele honderden titoesjki met honkbalknuppels was gelopen. Hij droeg geen Oekraïense vlaggetjes of andere Majdan-tekens op zijn kleding en daarom lieten ze hem ongemoeid. In de Rylskydwarsstraat kwamen hem vier jonge Zelfdefensieleden tegemoet. Ze vroegen in het Oekraïens: 'Waar zijn die titoesjki?' Ze gingen daar wel even korte metten mee maken. Hij hield ze tegen, zei dat er honderden van die titoesjki waren, en de Zelfdefensie-leden besloten hun plan te wijzigen en terug te gaan naar de Schutterstraat. Drie minuten later kwamen er nog eens tien Zelfdefensieleden dezelfde kant op. Maslobojsjtsjikov hield ook hen tegen en legde de situatie uit. Ze vroegen naar het eerste viertal, en hij stuurde ze achter hen aan. Naar de Schutterstraat. Later hoorde hij dat journalist Veremi de titoesjki vanuit een taxi had geprobeerd te fotograferen en dat ze hem daarom uit de taxi hadden gesleurd, in elkaar hadden geslagen en vervolgens in de borst geschoten.