Dinsdag
Opnieuw gelukt met de timing. De oudste op school afgeleverd, de jongste twee zijn thuis. De oppas uit Turkmenistan is vandaag vrij omdat haar jongste zoon trouwt, een feest waar wij later op de dag ook nog naar toe zullen gaan. We hebben deze familie van inmiddels ingeburgerde en genaturaliseerde politieke vluchtelingen jaren geleden leren kennen en zijn onder de indruk van hun veerkracht. Ze hebben de taal geleerd, een studie gedaan, eigen bedrijfje opgezet en daarbij vooral hun levenslust en Turkmeense humor en gastvrijheid behouden. Maar goed, door die trouwerij hebben we vandaag geen oppas, dus met kunst en vliegwerk worden de gaten gedicht. De driejarige kleuter mag haar Sneeuwwitje-jurk combineren met bouwhelm en paarse legging als ze verder niet protesteert terwijl ik de drukproeven van de oratie corrigeer. Wat een vervelend werk is dat altijd, alle cursiveringen en witregels zijn weggevallen.
Gelukkig ben ik net op tijd klaar om naar Amsterdam af te reizen voor de vergadering van De Jonge Akademie, en aansluitend de installatie van de tien nieuwe leden van dit jaar bij te wonen. Ik schaam me, want ik heb de commissievergaderingen gemist. Een paar seconden nadat ik in het plenaire gedeelte binnenval, is het wetenschapsbeleid aan de orde, dat komt goed uit. Bestuurslid Appy Sluys en Lieven Vandersypen hebben een verhelderend stuk geschreven waarin zij de misvattingen aan de kaak stellen die de debatten over de topsectoren teisteren. Kortweg: fundamenteel en toepassingsgericht onderzoek moeten niet op één as tegenover elkaar gezet worden, maar in een matrix worden geplaatst van twee assen (pragmatisch/fundamenteel en toepassingsgericht/nieuwsgierigheidsgedreven), die leiden tot vier kwadranten. In de huidige situatie wil het bedrijfsleven alleen maar investeren in het pragmatisch/toepassingsgerichte kwadrant, beweert Economische Zaken dat fundamenteel onderzoek wel degelijk wordt gefinancierd maar trekken alle drie de andere kwadranten aan het kortste eind. Jammer dat de installatie van de nieuwe leden niet live wordt uitgezonden en dat niet alle actoren in dat topsectorendebat worden gedwongen ernaar te kijken. Wat een elan, gedrevenheid en talent: van onderzoek naar verspreiding van malaria (hoezo staat toepassingsgericht tegenover nieuwsgierigheidsgedreven of fundamenteel?), naar bestudering van wetenschapsfraude in de 19e eeuw, alle onderwerpen en presentaties (van 3 minuten!) zijn even vindingrijk en boeiend.
Ik moet weer hollen om de trein te halen (geen tijd om een panty te kopen), het gezin pikt me op op een klein stationnetje, en we rijden met z’n allen naar het éénkamerappartement van de zoon van de oppas die daar zijn bruiloft viert. De mannen staan in het tuintje van twee bij twee te barbecueën, de vrouwen zitten binnen vol schalen overdadige hapjes te kletsen in een mengelmoes van Russisch, Dagestaans en Nederlands. De bruid is zwanger van de derde, hoe ze dat allemaal in dat flatje gaan regelen? Onze kinderen kunnen zich dankzij de oppas prima verstaanbaar maken, wij met handen en voeten. We krijgen een lading pelmeni en hapjes in druivenbladeren mee naar huis, heerlijk. Toch ga ik daarna nog even hardlopen, in de vage hoop dat dat nog wat uithaalt voor vrijdag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten