Donderdag 14 december 1961
Afgelast vandaag. IB [Ingmar Bergman] ziek.
Sommigen zijn blij om dit plotselinge Kerstverlof. Anderen spijt het. Sommigen die met Kerstmis klaar hadden willen zijn, maar die bij wijze van bezwering gemompeld hadden: 'We komen vast niet klaar voor Kerstmis', komen nu plotseling tot de ontdekking dat ze gelijk gekregen hebben, tot hun eigen wrange verwondering.
Woensdag 20 december 1961
Door de telefoon klinkt Ingmars stem vanwege de pijn in zijn keel, alsof hij de baard in de keel heeft. Maar hij is in elk geval aan de beterende hand.
Toch heeft hij een paar ellendige dagen gehad, zijn keel zat zo dicht dat hij het gevoel had dat bij zou stikken. Doodsbenauwd was hij - totdat zijn keel ten slotte wat minder opgezwollen was en hij een kleine opening meende te voelen waardoor hij adem kon krijgen.
(Nu ik een half jaar later deze notitie lees, heb ik de associatie met Ingrid Thulins doodsscène in De grote stilte.)
Hij bewondert de grote, objectieve, visionaire kracht in Birgitta Trotzigs roman En berättelse från kusten die hij bezig is te lezen. Hij is van plan 15 januari naar hotel Siljansborg te gaan om aan Folksagan te werken.
Hij is tevreden met Gunnars grote zelfbekentenis: 'Toen Gunnar zich er eenmaal voor openstelde, deed hij het heel erg goed.
Kerstavond 1961
Zijn stem klinkt nog steeds verkouden en mat:
-... en verder heb ik Marianne Hööks boek over mij gelezen. De drukproef. Uitbarsting en commentaren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten