Maandag
De heer Zaagsma, de interviewer van de Haagse Post, zou om twaalf uur komen. Maar hij belde al om elf uur, wist niet dat de klok een uur was teruggezet. Ik was nog niet aangekleed, dus kon hem nog niet ontvangen. Om twaalf uur kwam hij terug en nu ging het wat minder stroef. Ik heb een paar toneelanecdotes verteld. Dat is tenminste reëel en niet theoretisch.
Nadat hij weg was, zijn George en Karel me met hun auto komen halen en toen naar Zandvoort, waar Annemarie met man en kinderen woont. George en Karel verrukt van de nieuwe Edgar Vos-creatie. Annemarie en John later ook. Ze wisten het ook niet van de klok, dus zaten al een uur op ons te wachten. Kleinzoons Maarten en Erik-Jan allerliefst. Maarten kwam me nog een extra kusje brengen. Heerlijk buiten op hun terras gezeten, het was prachtig weer. Annemarie is al weer hard aan haar tweede boek bezig, dat 'Een vrouw van de wereld' gaat heten. Haar eerste boekje 'Een moeder van niks,' is kortgeleden bij de Arbeiderspers verschenen.
Ik vind het een schat van een boekje, maar wat belangrijker voor haar is, is dat Renate Rubenstein er verrukt over is, ook Simon Carmiggelt, die een voorwoord in de omslag geschreven heeft. Hij schrijft: Toen Annemarie Oster bezig was "Een moeder van niks" te schrijven, liet ze mij zo nu en dan een paar hoofdstukken lezen om m'n reacties te horen. Die waren zeer positief. Waarom? Beschrijvingen van moederschap worden veelal van twee kanten bedreigd. Enerzijds door geteem. En anderzijds door een geëmancipeerde benadering, die het moederschap schijnt te beschouwen als een verwerpelijke creatie der mannenmaatschappij. Annemarie Oster heeft over haar ervaringen als jonge moeder een volstrekt anti-sentimenteel boek geschreven, vol redeloze liefde en vol redeloze drift. Ook vertwijfeling over haar onmacht meer te zijn dan "Een moeder van niks" steekt telkens weer de kop op. Maar deze tegenstrijdige en toch samenhangende emoties worden prachtig in evenwicht gehouden door een ironische humor die Annemarie Oster nooit verlaat. Dit is een eerlijk boek voor ouders van nu. Maar ook ouders van vroeger, toen het "not done" was de minder roze perikelen van het moederschap bij de naam te noemen, zullen er veel eigen ervaringen met een glimlach in herkennen.'
Annemarie heeft een opdracht aan Karel geschreven, die ik haar boekje gegeven heb voor zijn overhoren. Dolgezellige middag. Annemarie briljant en lief en terug rustig op de weg. Bij mij beneden bij de Chinees gegeten, erg lekker. Kopje koffie bij mij boven. George sterkte gewenst voor Valkenburg, gymnastiek, tandenpoetsen en tijdig naar bed.
Bij de aanvang van het interview voor de Haagse Post zijn foto's gemaakt. Ik heb een goede foto die George gemaakt heeft* en die wil ik graag geplaatst hebben. Maar de bladen hebben hun eigen fotograaf, en willen er van hém een foto in. Je weet echter nooit hoe die uitvalt en in Elsevier hebben eens - met een afschuwelijk interview - afschuwelijke foto's gestaan. De fotograaf is vandaag gekomen, zodat ik zijn foto's kon keuren en als die van George volgens mij beter was, zou die toch geplaatst worden. Het spijt me erg, maar die van George vind ik toch beter. Voor als de HP twee foto's wil plaatsen heb ik er toch eentje van hem uitgekozen.
De secretaresse van impressariaat John de Crane belde op voor een afspraak over het stuk van Wim van Wieringen (Het Interview) voor het seizoen 1981-'82.
* De foto bovenaan (uit 1978) is van George Verkuil, hoogstwaarschijnlijk dezelfde George als die Ank van der Moer noemt. Niet bekend is of ze het over precies deze foto heeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten