Sarah Morgan Dawson -- 9 februari 1863

Monday, February 9th, 1863. Night.
A letter from my dear little Jimmy! How glad I am, words could not express. This is the first since he arrived in England, and now we know what has become of him at last. While awaiting the completion of the ironclad gunboat to which he has been appointed, like a trump he has put himself to school, and studies hard, which is evident from the great improvement he already exhibits in his letter....

My delight at hearing from Jimmy is overcast by the bad news Lilly sends of mother's health. I have been unhappy about her for a long while; her health has been wretched for three months; so bad, that during all my long illness she has never been with me after the third day. I was never separated from mother for so long before; and I am homesick, and heartsick about her. Only twenty miles apart, and she with a shocking bone felon in her hand and that dreadful cough, unable to come to me, whilst I am lying helpless here, as unable to get to her. I feel right desperate about it. This evening Lilly writes of her having chills and fevers, and looking very, very badly. So Miriam started off instantly to see her. My poor mother! She will die if she stays in Clinton, I know she will!


Sarah Morgan Dawson (1842-1909) woonde tijdens de Amerikaanse burgeroorlog in Louisiana en hield in die periode een dagboek bij.

Herman Melville -- 8 februari 1857

Feb 8th Sunday. After tempestuous, cold passage, came to anchor at Pireus and by moonlight to Athens. Hotel d Angleterre. Alexander, guide--with Boyd who wrote Murray's G. B.--Acropolis--blocks of marble like blocks of Wenham ice--or like huge cakes of wax.-- Parthenon elevated like cross of Constantine. Strange contrast of rugged rock with polished temple. At Stirling--art & nature correspond. Not so at Acropolis. Imperceptible seams--frozen together. --Break like cakes of snow.-- Jupiter Olympus. Like clearing in woods. clump of columns--Two isolated at further end.--Tuft of sculpture at top--Palm tree-- drooping of acanthus like palm &c--Prostrate pillar in railing, like grave. Roulaeu of guineas--massy--base leaning--fallen pine-- fell straight--still symmetric even in its fall. Stood more than 2000 years--down at last. Same night pillar of Erectheum fell. Feb 9'/~ Monday. Viewed the ruins with Alexander--looked at his shop (Hymettos honey, Parnasus canes, Marathon necklaces of shell, views of Athens--dress &c.)--Mr Marshall of Boston or N.Y. at hotel. Been all over Meditterranean on ice business. Cut ice at Black Sea.--I imagined his story of life) Called on L)r King Consul. Greek wife. Invited to tea. His daughter been in America. Pleasant evening. --Cold, with intervals of snow & sun through the day.


Herman Melville (1819-1891) was een Amerikaanse schrijver. Hij schreef onder meer drie reisdagboeken.

Eduard Stoffels -- 7 februari 1895

7 Febr.
Geen dienst. Van da[a]g wedstrijd voor militairen in hard- en schoonrijden. De kleine Mulder wint de 1e prijs voor het schoonrijden. Van 's morgens 8 uur tot 's avonds 11 uur de schaatsen onder gehad. Eenige tusschenpoozen om te eten; 's avonds om 5 ¼ uur met Mulder en Schuite kanonniers, naar Weesp gereden, om 6 uur daar aangeland, toen met Gerdine nog even op het ijs geweest, om 10 uur op de schaatsen weer terug met kan. de Jong van de 5e Comp er nog bij ; deze bleef in Muiden achter daar hij zoo hard niet rijden kon. Van Mulder hadden we veel last daar deze dronken was. Voorbij Hakkelaarshek wilde hij niet verder en is maar gaan loopen. Met al die drukte waren Schuite en ik toch nog om 11 uur binnen. Mulder kwam bij 12 uur. Vreeselijk moede, gauw gaan slapen.


Eduard Stoffels (1874-1951) was kunstschilder. Lang na zijn dood werd een dagboekje van hem teruggevonden.

Alexander von Siebold -- 6 februari 1904

Samstag, 6. Februar 1904
Inouye theilt mir mit daß der Kabinetts Rath der Alten in Tokio beschlossen Schritte zu thun zur Sicherung der Rechte u.s.w. also Krieg. Er hat einen Courier nach Petersb. geschickt. Frage ob Kurino hier in Berlin sich nach Abberuf. aufhalt. kann. Schwab. fragt an ob die ihm aus London zugeg. Nachricht "Abbruch der Verhandl." richtig. Antwortete mir nicht bekannt Lage sehr ernst. Theile d. Antw. vorher an I. mit. - Abends bei Kauffmann. Unterred. mit v. Huhn. über Wahrscheinlichkeit des Einmarsches von Bulgar. nach der Türkei.
Mir schien es sehr fatal (abgesehen) von dem ungluckl. Kriegsland, wenn Japan ohne den Empfang der Note abzuwarten den Krieg erklärt. Abends fand ich in Wolff's Bureau die Nachricht, daß die Antwort Note übergeben worden sei. - Also der Form nach genügend.

Sonntag. 7. Februar 1904
Der Abbruch der diplomat. Verhaltnisse wird d. Wolff aus Petersburg Regierungsboten [?] berichtet in dem Circular betont Russl. daß die Verantwortlichkeit Japan betreffen würde da es vor Ankunft der Note den Abbruch herbeigeführt habe. Inouye ließt mir die aus Tokio an Kurino geschickten Depeschen vor. wobei das Hauptgewicht auf Korea gelegt wird die Manchurei ist nur nebenbei erwähnt. Wegen der Ausweisung der Japs ein Telegr. verfaßt daß von Wolff (Mantler) nur zum Theil angenommen wird. Ferner ein Telegram dat. London gemacht welches den plotzlichen Abbruch erklaren soll. durch Geduld ausgehen u. militar. Maßregeln Rußlands. Aufmarsch d. Armee u. Korea Bedrohung daher kann ein dilatorisches Verfahren nicht langer geduldet werden. -
Mantler will nicht v. London datiren aber von Tokyo hatte keine Wahl als dies anzunehmen. Abends bei Siemens mit Mohl Tochter u. Frl. v. Putlitz gesprochen. Wegen Schmerzen im Finger verstimmt u. nicht wohl. - An Frl. Brenner geschrieben.

Montag. 8. Februar 1904
Großer Krach an der Börse. Papiere fallen 7-8%. Russen ca. 4%.
Finger durch Prof. Rinne operirt. Legation Depesche abgegangen welche gegen die übereilte Abbruch der diplom. Beziehungen spricht. Gestern Abend v. uns abgegebene Telegram der Ursachen macht guten Eindruck.


Alexander von Siebold (1846-1911) was een Duitse vertaler en tolk aan het Japanse hof. Zijn dagboeken staan online bij Google Books.

Russisch-Japanse oorlog

Alexander Werth -- 4 februari 1943

We begonnen om drie uur 's middags aan onze 80 kilometer lange rit naar Stalingrad. Onze militaire chauffeur zei dat we er in vier of vijf uur zouden zijn, het werden er bijna dertien. We zaten met z'n zessen in een gammele bestelwagen zonder stoelen of banken. Met het uur werd het kouder. Er zat geen glas in de achterdeur, zodat het leek alsof we in een open wagen reden.
's Ochtends was het min 20 graden Celsius, daarna werd het min 30, vervolgens min 40 en uiteindelijk min 44. Je moet het meegemaakt hebben om te weten wat 44 graden vorst betekent. De adem stokt in je keel. Als je op je handschoen ademt, verschijnt er meteen een dun laagje ijs op. We konden niets eten, want alles - brood, worst, eieren - was veranderd in steen. Zelfs met twee paar sokken en valenki (gevoerde laarzen, red.) aan, moest je voortdurend je tenen bewegen om de bloedsomloop aan de gang te houden. Zonder valenki zouden je voeten zeker bevriezen. De Duitsers hadden geen valenki.
Terwijl we dicht op elkaar in de bestelwagen zaten voelden we ons tamelijk goed, maar we waren nauwelijks in staat ons te bewegen. Alleen onze tenen en vingers, en af en toe een haal onder je neus. Je wordt overvallen door een lichamelijke en geestelijke inertie, alsof je verdoofd bent. Toch moet je de hele tijd op je qui-vive blijven. Ik voelde opeens hoe de vorst aan mijn knieën begon te knabbelen. Hij was zo slim geweest het minieme stukje tussen mijn dubbele ondergoed en de valenki aan te vallen. Je enige bondgenoot onder dergelijke omstandigheden, afgezien van je kleding, is de wodkafles. En god zij geprezen, die bevroor niet Zelfs als je op gezette tijden maar een klein slokje nam, voelde je het verschil.
Je kreeg wel een voorstelling van wat het betekent onder dergelijke omstandigheden te moeten vechten. In de laatste fase van de Slag om Stalingrad vroor het nauwelijks minder streng dan in deze februarinacht.
Hoe meer we Stalingrad naderden, hoe vreemder het verkeer op de besneeuwde route werd. Nog maar kort geleden was hier zwaar gevochten, maar het hele gebied lag nu op honderden kilometers van het front, en alle manschappen in Stalingrad werden verplaatst, naar Rostov en de Donets. Omstreeks middernacht zaten we vast in een file.


Alexander Werth (1901-1969) was een Britse schrijver, journalist en oorlogscorrespondent, bezocht Stalingrad, waar de Duitsers op 2 februari na een zes maanden lange strijd hadden gecapituleerd.

Abraham Rutgers van der Loeff -- 3 februari 1848

donderdag 3 februari 1848
Dit was dan de dag voor de feestviering der Koperen bruiloft bestemd. Wij zaten allen blijde en dankbaar aan 't ontbijt, de kinderen verrukt. Aangenaam werden wij verrast door een broodbak van de meiden en twee souveniers van de kinderen, terwijl Romelia mij de surprise bereid had van een N[ieuw] T[estament] klein en netjes en keurig gebonden om op den predikstoel te gebruiken. Een lang gekoesterde wensch der kinderen werd vervuld. Ik ging met R[omelia] en allen eens wandelen. Het weder was redelijk en wij kuijerden naar Leijderdorp, waar ik bij Crommelin en Romelia bij v[an] Rhijn eene visite maakte. Daarna hielden wij feestelijke maaltijd waarbij ons heerlijk te stade kwam eene verrassing van v[an] d[er] Pot, die ons een mandje met allerlei ingrediënten voor het dessert stuurde. Daarna bezocht ik eenige kranken en ging toen met mijne kinderen een spelletje speelen. Tegen 9 uur woonde ik nog de vergadering van de Vereeniging bij en ging nog even bij v[an d[er] Pot, waarop ik het overige van den avond tot middernacht bij mijn vrouwtje zat te praten over ons 13 jarig huwelijk.


Abraham Rutgers van der Loeff (1808-1881) was predikant te Noordbroek, Zutphen en Leiden. Zijn dagboeken staan hier online.

Ralph Waldo Emerson -- 2 februari 1827

ST. AUGUSTINE, February 2, 1827.
With a little thinking, passive almost amidst our sensations, and rounding our lives with a little sleep, we count off our days with a prodigal hand. The months depart, and soon I shall measure back my way to my own people. But I feel how scanty is the addition I have made to my knowledge or my virtue. Day by day I associate with men to whom my society yields no noticeable amount of advantage or pleasure. I have heard of heights of virtue and lives of philanthropy. I am cold and solitary, and lead a life comfortable to myself and useless to others. Yet I believe myself to be a moral agent of an indestructible nature, and designed to stand in sublime relations to God and to my fellow men; to contribute in my proper enjoyments to the general welfare. What then, young pilot, who by chart and compass pointest out to others the shoals they must shun and the haven they must seek art not thyself a castaway ? Will you say you have no call to more austere virtue than you daily exhibit? Have you computed the moral influences of this quiescence, this waking torpor of the soul and found them adequate to what may in equity be demanded of you? Young pilot! you dare not say Aye.


Ralph Waldo Emerson (1803-1882) was een Amerikaans essayist en dichter en een van de invloedrijkste denkers van zijn tijd. Hij hield vrijwel zijn gehele leven een dagboek bij.