12 december
Wat een ongemak. Het wordt met de dag moeilijker om je op onze sociëteit te vertonen. Toen ik binnenkwam zag ik tot mijn groot genoegen dat W. aan mijn uitnodiging gehoor had gegeven om samen met Mevrouw Malkö en de chinese secretaris eens een bezoek te brengen aan onze sociëteit. Na enig heen en weer gebabbel, wat heeft Mevrouw Malkö toch een fraaie stem, ze zal zeker aardig zingen, begon ik met haar te converseren over het samengaan der kunsten, een heerlijk onuitputtelijk onderwerp. Iets luider dan mijn gewoonte is, om het onbelangrijke dooreen gepraat te overstemmen. Er zijn altijd nog mensen, die niet weten wat je verschuldigd bent aan een gezelschap van gewicht. Ik haalde juist de architectuur en de beeldhouwkunst als voorbeeld aan, toen F., een van de weinige ongewenste leden die dan net aanwezig moeten zijn, dat zul je altijd zien, me met zijn schelle stem in de rede viel. De kerel zwijgt òf als een potvis òf zegt iets onbehoorlijks, en gaat tot overmaat van ramp uit pure nervositeit omdat hij zijn mond open durft te doen, kraaien, zodat iedereen zijn stommiteiten goed kan horen De vlegel! Natuurlijk kwam hij weer aandragen met het tractaat over de schilder- en beeldhouwkunst van Da Vinci. Nu wil ik de kwaliteiten van Leonardo niet in twijfel trekken, dat zou al te dwaas zijn, maar ik persoonlijk vind Michel Angelo veel groter en men moet niet vergeten dat Da Vinci eigenlijk een corrpute figuur was, die geheel onder druk stond van de hoge adel en de geestelijkheid. Een volmaakte eerlijkheid, bezonnenheid is bij hem eenvoudig niet te verwachten. En al is iemand eventueel een genie, dan kun je toch wel idiote dingen beweren zeg ik maar. Enfin, F. had het weer aardig voor elkaar, verpestte het gesprek volkomen en ging toen weg. Vermoedelijk naar een café.
Daarna begon nota bene, de heren hadden onderhand de nodige kratjes bier verzwolgen, de criticus B. met zijn duim in zijn gat, als betrof het een boerenbruiloft, op de tafel rond te dansen en ordinaire liedjes te zingen zodat de glazen omvielen. Ik geneerde me voor W., die het gelukkig niet al te hoog opnam, ja zelfs zo vriendelijk was om het spelletje mee te spelen. De chinese secretaris was gelukkig in slaap en Mevrouw Malkö kon ik wat aan de praat houden.
B. is een van die in kranten schrijvende heren, die je met een paar borrels kunt omkopen. Alles halen ze uit boekjes en ieder jaar hebben ze een andere mening terwijl ze geen hamer in hun poten kunnen houden. Druktemakers!
Op het laatst werd het echter te bar en besloten we te vertrekken. Jammer genoeg bleek op mijn atelier de kachel uit te zijn en de drie flessen oude tokayer waren verdwenen. Dat had mijn vrouw me weer geleverd. Alles bij elkaar een vreselijke afgang; een onaangename avond. Ik denk er hard over als lid van onze vereniging te bedanken.
14 december
Een prachtige opdracht, de photographieën heb ik al gekregen. Ik moet een ontwerp maken voor een borstbeeld van Anna Paulina, de oudste dochter van onze leider. Daarom heeft de leider me verleden jaar op de ledententoonstelling gegroet. Mijn waarde Anton Pawel hoe gaat het U toch zei hij, ik hoor het nog. Welk een genadige glimlach, wat een bronzen voorhoofd, mijn hart zwelt nu van trots. Oh, mocht ik ooit de goddelijke ingeving krijgen zijn portret te maken. Het beeld wordt geplaatst voor de nieuwe staatszeepfabriek en men heeft het plan tijdens de opening een aantal kleine afgietsels van toiletzeep aan de genodigden te geven. Dus snel aan het werk, geen verder gedroom. Wat zullen ze jaloers zijn als men het bericht in de krant leest. Ik heb B. direct gebeld; hij zorgt wel voor een treffend stukje. Ik voel er veel voor deze keer geen werk in te zenden naar de komende ledententoonstelling.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten