dinsdag 13 november 2018

Julien Green -- 13 november 1970

Julien Green (1900-1998) was een Amerikaans-Franse, religieus ingestelde schrijver. Uit zijn zorgvuldig geformuleerde dagboeknotities komt hij naar voren als een gewetensvolle denker en zoeker. Fragmenten uit zijn dagboeken zijn door Greetje van den Bergh vertaald als Journaal 1946-1976.
Charles de Gaulle (1890-1970) heeft als premier en president zeer veel voor Frankrijk betekend.

13 november 1970
Gisteren heeft het hele land geweeklaagd. Frankrijk is onder zijn paraplu, met een bloemetje in de hand, de Gaulle gaan zeggen dat het van hem hield. Een beetje laat, deze opwelling van genegenheid, maar daarom niet minder ontroerend. Het trieste referendum heeft het einde van de oude man verhaast, vrees ik; men had hem in het Elysée kunnen laten tot de dood hem namens God was komen halen, maar de massa is ondankbaar, al komt zij soms weer tot bezinning, zoals gisteren. In Londen legde de Gaulle in juni 1940 aan iemand uit dat de oorlog was afgelopen en dat Duitsland die bij voorbaat verloren had, dat het zich op de Russische kolos zou storten en daardoor vermorzeld zou worden, dat Amerika zich aan de zijde van Engeland zou scharen. 'De Duitsers zullen hier nooit komen,' zei hij met de zekerheid van een gek die eigenlijk een profeet was, 'anders hadden ze er al moeten zijn.' Het was in een kleine kamer met vurehouten meubels. Toen zijn gesprekspartner zei: 'Wij zijn het Franse leger', verbeterde hij hem: 'Wij zijn Frankrijk.' Gij allen die strijd tegen de persoonlijkheid en alleen nog maar robots wil – wat zou er van de Franse natie geworden zijn zonder deze unieke eenling ?



Geen opmerkingen:

Een reactie posten