donderdag 19 april 2018

Carry Ulreich -- 20 april 1942

• Het Joodse meisje Carry Ulreich (1926) zat in de oorlog ondergedoken in Rotterdam. Ze hield van 1941-1945 een dagboek bij, dat onlangs is gepubliceerd als 's Nachts droom ik van vrede.

Maandagavond 20 April
't Is al 1 1/2 week geleden dat ik voor het laatst schreef. Mijn belofte niet nagekomen, maar dit kwam omdat ze vorige zaterdag schoten, en ik niet boven mocht slapen, dus ook niet geschreven. Zondag en maandag had ik nog vakantie en dinsdag weer naar school, juist op tante Doras verjaardag 14 april. Nu zitten we weer volop in het werk en de repetities. Vanmiddag heb ik gespijbeld van school, want ik had n tikkeltje buikpijn, mijn lessen voor s middags niet geleerd en waarschijnlijk aardrijkskunde schriftelijk, en de zon scheen zo mooi, en ik had nog zoveel andere dingen te doen. Dus ging ik s middags naar huis. Heb gegeten, kamer gestofzuigd en boodschappen gedaan. Was wel gezellig.
Gisteren was ik in Den Haag. Net word ik zaterdagavond ongesteld ('mijn tante kwam op visite', noem ik dat) en dan heb ik altijd vreselijke pijnen. Ik ben al bij de dokter geweest, maar die gaf mij poeiers, die niets helpen. Hij zei, dat ik maar eens onder de lamp moest, als het zo erg bleef. Maar het blijft zo erg en mama wil de dokter niet opbellen of hij komt met de lamp. Wij zijn niet zo dokterig. Maar ik heb altijd zo'n pech. Als ik al ergens naar toe moet, dan komt mijn tante op visite' en moet ik thuisblijven. Na 4 uur is het meestal over, dan heb ik overgegeven en trappel niet meer met mijn benen, maar lig rustig en ga slapen. Als ik opsta, is het dan voor 99% verdwenen. Maar zaterdagavond voelde ik nog niets en heb rustig geslapen. Toen ik opstond, had ik pijn en heb van alles geslikt en het elektrisch kussen op mijn buik genomen' Doorgezet en weggegaan. In de trein beetje pijn nog, maar verder niet. Sonja was heel aardig. We zijn naar Scheveningen gegaan, naar een meisje (cursusleidster), waar een gezellige bijeenkomst was, meest Mizrachisten [orthodoxe zionisten]. Ze voerden een Poerim-stuk op, omdat het meisje dat de regie had ziek was en zodoende kregen we na Pesach een Poerimstuk. Sonja was Esther. Wel aardig gedaan. Kennissen waren er haast niet, ik ken ze alleen maar van Gideon en die was er niet. Jongens waren er helemaal niet.
Maar mijn middag was verstoord door een buurmeisje van Sonja, dat er ook was. Het kind heeft luizen. Je zag ze op en neer wandelen. Vreselijk. Ik werd er gewoon misselijk van. En ze kwam de hele tijd naar me toe, en ik ging maar van haar weg, want ik heb geen zin ze weer te krijgen, want ik heb ze gehad. Rachel heeft ze geloof ik uit kantoor meegebracht en zo ik ook. We hebben 't flink uitgekamd en ingesmeerd met één of ander goedje. Nu hebben we alleen maar eieren, als die uitkomen worden het luizen, maar daar waken wij voor. 's Avonds heb ik bij Sonja gegeten. Was erg lekker: kwam pas 9 uur thuis. De rest was er nog niet, kwam pas 10.30 uit Woerden, waar Daisy Rynderman jarig was.
Met Bram gaat het goed. Komt ± 3 maal per week Rachel van cursus halen en sjabbathmiddag wandelen, 's avonds met Borah pianospelen en zondag fietsen. Dag, ik ga slapen, het is al half twaalf.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten