Den Haag, 4 januari 1855
Weer is er een jaar voorbij. U hebt het ongetwijfeld beëindigd in angst en vreze om uw zoon. Hier schijnt iedereen te geloven dat er spoedig vrede komt. Ik niet; het lijkt mij niet zo belangrijk of Gorsjakow [Russische diplomaat] wèl of niet een conferentie heeft bijgewoond. Wij horen niets anders dan over de ellende en het lijden op de Krim.
Ik geloof, dat die geruchten overdreven zijn. Indien Oostenrijk oprechte bedoelingen heeft, zal het met zijn overwicht heel Duitsland de partij van het westen doen kiezen. Pruisen zal nog even - heel kort - aarzelen en dan troepen sturen.
Wij hier in Nederland worden steeds meer pro-Russisch, waarbij men alle werkelijke belangen uit het oog verliest. Voor sommige geesten is de waarheid blijkbaar het moeilijkste van alles. De oppositie, dat wil zeggen de liberale partij, is Engelsgezind, maar de koning, de koninginmoeder en de conservatieven staan overtuigd aan de andere kant.
Ik leef buiten dat alles in mijn lectuur; de tijd gaat verder. Holland zou nog steeds een rol, een eervolle rol, kunnen spelen in de Europese politiek, maar de kortzichtigheid van onze regering maakt dat onmogelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten